Başlıksız bir yazı...

İnsanlık yapmaya çalışırken suçlu duruma düşmek… Adalet, hayat, insanlar (!) böyleymiş demek ki…

İnsan yaptıklarıyla, davranışlarıyla anılır. Bazıları insanların kalplerinde taht kurar, bazıları da o kalplerin nefretini sağlar. Ama neyi değiştirir ki bu? İnsanların kalbinde taht kuranların hayatları zordur. Daha çok kişiyle mücadele ederler, kötülüğe iyilikle yanıt verirler, onlara zarar verenlere yine de teşekkür ederler. Ve hep bu yüzden kaybederler.

Hayatta iyi kalpli, insanlara yardım etmeye çalışan, insanlara zarar veremeyenseniz kaybetmeye mahkûmsunuz. Bu tür insanlar toplumda birer “aptal”dır. Çünkü diğerleri gibi çıkar uğruna arkadaşlık kuran, çıkarlarına göre insanlara davranan, bazen iyiliğe bile kötülükle karşılık veren ve elindekiyle yetinmeyen, şükretmeyen değilsinizdir. Bu insana daima kaybettirir.

Ama benim için o insanlar özeldir. Bu hayatta çok çekerler belki ama bu işin bir de diğer tarafı var… Öbür dünyada bence onlar ödüllendirilirler, layıklarını bulurlar.

Çevremdekilere hep derim : “Herkes layığını bulur.” Evet, bu doğru. Belki bu tarafta değil ama mutlaka bulur. İnsan kalbi kırıldı, üzüldü, canı yandı diye iyilikten vazgeçer mi? Bence vazgeçenler hiçbir zaman iyi insan olamamışlardır, kalplerinde kötülük hep vardır, sadece yeri ve zamanı gelip ortaya çıkarılmasını bekleyen…

İyi insanları herkes sever derler. Severler tabii, iyi insanlar kandırılması, kullanılması en kolay olanlardır. Çünkü karşıdakinin kötülük edeceğini düşünmeyip onlara hep yardım ederler, onlar hep yanlarında olacak sanarlar.

Bu hayatta en büyük aptallık bu işte… Kimseye güvenmeyeceksin diye bir şey yok ama güveneceğin kişiyi adam gibi tanıyacaksın. Tamam, kötü insanlar var ama iyi insanlar da bitmiş sayılmaz…

Geçenlerde öğrendim, ördekler eşleri öldüğü veya kaybolduğu zaman sürüden ayrılıp kendilerini ölüme terk ederlermiş. Bu kadar bağlılarmış. Biz insanlar, bir ördek kadar olamadık mı? Onlar bilmez günah nedir, biz bunu bile bile onlar kadar olamadık mı? Yazıklar olsun o zaman hepimize…

Ben bunları söylesem ne olur ki? Kim dinler beni? Neyi değiştirebilirim? Sadece içimi boşaltmış olurum, bana olur faydası. Olsun… Belki birileri alınır üstüne de utanır biraz, hiç sanmam ama…

Ne söylesek, ne yapsak akıllandırırız bu insanları? Fikri olan var mı? Bende fikir yok. İnsan başına gelse de bazı şeyler, akıllanmıyor. Yine aynı şeyi yapmaya devam ediyor. Söylenecek söz yok ki…