Beğeni ve eleştiri çizgisinin birbirine yakınlığı kalite göstergesi

Eleştirdiği kadar beğeniyor beğendiği kadar eleştiriyor olmak her şeyden önce kayda değer olmayı gösterir. Kayda değer bulmak ise beğenmenin başlangıç noktasıdır. Bundan sonra beğenmeye başlar bir noktadan sonra da kabul eder ya da reddederiz.

Zaten hiçbir şey her yönüyle iyi ya da her yönüyle kötü olamaz. İyilik kusursuzluk değildir; iyilik kusurlarına rağmen beğenmektir.

Eleştiri ya da beğenmenin birlikte olması ancak kayda değer görülen şeylerde söz konusu olabilir. İçinde beğenilecek şey olmayan eleştirmeye bile değmez, kaldırıp atarsın; eleştiriyorsan kale alıyorsun/önemsiyorsun demektir.

İnsanlar eleştirilen şeylerin beğenilmediğini sanırlar; oysa eleştiride de beğeni vardır. Keza beğenilen şeylerde de dillendirilmeyen eleştirilecek yönler olabilir. Ama işte daha çok beğendiyse “beğendim”, daha çok beğenmediyse “beğenmedim” der.  Burada “beğendim” tam olarak beğendim, “beğenmedim” de tam olarak beğenmedim değildir.

Her şeyden önce eleştirilen şeylerinizin kayda değer görüldüğünü bileceksiniz. Değerlendirmeye bile alınmıyorsa o zaman kötü. Ayrıca kabul etmek farklı bir olaydır; beğense bile kabul etmeyebilir ya da beğenmediği halde herhangi bir nedenle kabul eder.

Siz ya da bir şeyiniz eleştirildiği zaman her şey bitmez çünkü bu eleştiride beğeni vardır. Göklere çıkarıldığınız zaman da emin olmayın, iyi yönler o kadar öne çıkmıştır ki beğenilmeyen kısımlar kale alınmaz. Olimpiyat şampiyonunun aslında istenildiği gibi koşmadığı, biraz şanslı olduğu, yarışı saliseler kadar farkla bitirdiği gibi durumlar yarışı kazanmasaydı eleştirilirdi.

Kaldırıp çöpe atılan ya da işte tamamen reddedilen, çok kötü, rezalet gibi tanımlanan şeyler beğenilmez de eleştirilmez de. Eleştirecek hiçbir yön görmediğiniz zaman anlama gücünüzü sorgulamalısınız. Mona Lisa tablosunda bile eleştirecek yönler vardır ama belki siz bunu görecek kapasitede değilsinizdir.

Hiç beğenmiyor ya da çok beğeniyorsanız kalitede sorun var demektir. Kaliteli şeyler araştırmaya sevk eder, araştırınca da eksik bulursunuz. Sıradan biri Recep İvedik filmini çok beğenir. Gerçek bir sinemasever ise hiç beğenmez. Kalitede “çok” ve “hiç” ifadeleri yer almaz, alıyorsa orada kalite yoktur; çünkü çok ve hiç kelimeleri gerçek kaliteyi anlatamaz.