Ben çocukken-3

Karşı cins için ne zaman adı aşk olan hisler duymaya başlar insan?

Aşk meşk ilişkilerine kaç yaşında başlanır ya da yaşı var mıdır bu işlerin?

Altı yaşındaydım, sokağımızda arkadaşımız olan bir dolu çocuk vardı. Şimdiki çocuklar gibi bilgisayar başında evde zaman geçirmediğimizden, bizim için henüz güvenli olmaktan çıkmamış olan sokaklarda oyun oynardık.

Bir dolu arkadaşımın içinde bir de Taner vardı. Eli yüzü düzgün, biraz topluca ama, hareketli bir çocuktu. Onu her gördüğümde kalbim hızlı hızlı atmaya başlardı. Ona duyduğum ilginin diğerlerinden farklı olduğunu anladığım andan itibaren sanki sadece onun için çıkar olmuştum sokağa. Gözüm başkasını görmüyordu artık. Adını koyamadığım bir duygu beni hep ona, sadece ona çekiyordu.

Teyzemin henüz evlenmeden önce bizde kaldığı günlerden biriydi. Bakkala gitmiş dönüyorduk, yolda tahmin ettiğim gibi arkadaşlarıyla oyun oynayan Taner'e rastladık. Teyzemin elinden elimi kurtarıp koşa koşa yanına gittim. Usulca, güya kimseye hissettirmeden cebimden çıkarttığım çikolatayı onun avcuna bıraktım. Bana gülümsedi, öyle güzel gülüyordu ki. Ben güya hissettirmemiştim, ama diğer erkek çocuklarının gülüşmelerini duyunca çok bozuldum; peşinden hemen kendime gelip içimden, "Salaklar, gülerlerse gülsünler, bir kız arkadaşları bile yok onlara çikolata verecek." dediğimi çok iyi hatırlıyorum.

Teyzemin beni çağırıp azarladığını da unutmuyorum tabi. Buna karşın ben hâlâ arkama dönmüş Taner'e bakıyordum, "Acaba o da bana bakıyor mudur?" diye.

İlginç de bir durumum vardı. Mutlaka bir bahane ile kavga çıkartır onu döverdim:)

Evet döverdim, çok tuhaf gelebilir belki, ama ben güçlü bir çocuktum fiziksel olarak, yani bir erkeği dövmeye gücüm yetiyordu.

Peki niye dövüyordun diyeceksiniz. İnsan sevdiğini döver mi?

Çünkü en yakın arkadaşım Sevil'e de bakıyordu bana baktığı gibi:)

Üstelik ben Sevil'den daha güzelken:)

Yani, daha o yaşta anladım ki dünya güzeli ol fark etmiyor; yeter ki niyeti olsun erkeğin...