Benim için Ankara demek !..

Benim için Ankara demek yatılı okul demektir. 1982-1987 yılları arasında Kalaba’da Meteoroloji Teknik Lisesi'nde okuduğum yıllar gelir aklıma. Henüz on beş yaşında bir delikanlının memleket özlemidir. Kalaba’dan Ulus’a, Ulus’tan Kızılay’a yürümektir. Rüzgarlı Sokak’ta gezinmek, Gençlik Parkı'nda kavunlu dondurma yemek ve semaverde çay içebilmektir.

 

Benim için Ankara Zafer Çarşısı'nda sahafları gezmek ve sanat galerisinde Bedri Baykam’ı görmektir. Hatta bir defasında merhum valimiz Recep Yazıcıoğlu’nu görmüş ve etkilenmiştim. Yanılmıyorsam o zaman kendisi Tokat Valisi idi. Hatta Sevgili Arzu Arınel’in Everest Yayınlarından çıkan 41. Oda : Mardinkapı romanını okurken Ankara’da okuduğum yıllar gelmişti. Romanın, Ulus’ta, Rüzgarlı Sokak’ta geçen anılarında sanki o zamanlar orada geziyormuş gibi oldum.

 

Benim için Ankara ; Kızılay’da Cumhuriyet Gazetesi Ankara Bürosunda rahmetli Uğur Mumcu ile söyleşebilmek ve yine rahmetli güzel insan Mustafa Ekmekçi ağabeyimle kucaklaşabilmektir. Benim için Ankara Milliyet Ankara Bürosunda beş dakika bile Prof Dr Mümtaz Soysal ile söyleşebilmektir. Mümtaz Soysal’ın bürosunda yine rahmetli Teoman Erel’i görmektir.

 

Benim için Ankara tren garında memlekete gitmek için beklemektir. Bazen de memlekete gitmek için yine eski tren garına çok yakın otobüs garında beklerken çay içmektir. İlk meclisin önünde oturmaktır. Ankara Kalesine çıkmaktır. Hacı Bayram’da Allah’a dua etmektir.

 

Benim için Ankara Anıtkabir’dir. Mustafa Kemal Atatürk’ün huzuruna çıkmaktır. Bizlere bıraktığı Cumhuriyet’i sonsuza değin korumak için bıkmadan, usanmadan yine söz vermektir.