Bilim ne kadar ilerlemiş olursa olsun henüz dünyanın ve hayatın kontrolü bizim elimizde değil

Bilim baş döndürücü hızla ilerliyor ama sanki çok gereksiz alanlarda gidiyor. Ve daha çok insanlığın genel yararına değil, para kazanmaya odaklı çalışmalar. Örneğin uzaya seyahat. Bilmem kaç bin dolar karşılığında zenginleri uzaya götürmek akıllıca bir yatırım; çünkü hem zenginlerin parası çok hem de bu işin meraklıları var.

Para getiren teknolojiye yapılan yatırımlar örneğin doğa olaylarını önlemeye harcansaydı bugün doğa olaylarının çoğu dünya için tehlike olmaktan çıkardı. Uzaya seyahat planlayan Amerikalının Rita kasırgasında ellerini açıp İsa’ya yalvarması (yani yapacak başka şeyinin olmaması) ilginç bir paradoks oluşturuyor.

Bilim ve teknolojinin bugün geldiği noktaya bakınca insanoğlu hiçbir şey karşısında (en azından şu ana kadar meydana gelen doğa olayları ve benzerleri için) çaresiz kalamaz sanıyoruz ama elbette yanılıyoruz. Doğa olaylarının hiçbirisinde insan gücünün ve yarattığı teknolojinin üstünlüğü söz konusu değil. O günler de bir gelsin Tanrı’ya bizi kurtarması için yalvarmak yerine teşekkür için el açalım.

Dünyanın kontrolünün elimizde olmayışının haklı mazereti var, “Tanrının işine karışılmaz” diyebiliriz ama istersek yine de bazı şeyleri değiştireceğimizi biliyoruz değil mi? Ölmemeyi bilen insanlar ölecekleri zaman Azrail tatile çıkarmış. Ve doğa olaylarını önleyemeyişimiz teknolojik seviyemizle değil inançlarımızla ilgili olabilir; “Doğal afetler Tanrı’nın eseri ve Tanrı’ya karşı gelinemez. O halde biz atıyorum muhtemel “Nana” kasırgasında ölmezsek uzay seyahatine çıkacağız. Uzaya gitmek çocuk oyuncağı ama “Nana” ya karşı koymak imkânsız. Acaba gerçekten öyle mi?