Bir dilim pizza

Dün akşam kızım eve gelince, okula giderken şahit olduğu ve kendisini çok üzen bir olayı anlattı.

Dolmuşa binmek için durakta bekliyormuş. Az sonra zaman zaman rastladığımız sokakta yaşayan insanlardan biri gelmiş ve çöpleri karıştırmaya başlamış. "Boş kutu ya da şişe arıyor sandım. " dedi. Az sonra ucu ısrılmış bir dilim pizzayla bir parça simit çıkarmış çöpün içinden. "Kaldırımın kenarına koydu, kendisi de yere oturdu ve bir köpek gibi eğilerek yemeğe başladı." dedi.

O sahneyi gözümün önüne getirdiğim zaman, görmüş kadar etkilendim ve "neden böyle şeyler yaşanıyor" diye acı çektim. Elbette böyle dramların yaşandığını ilk defa duymuyorum. Dünyanın pek çok yerinde de insanların açlık ve sefalet içinde yaşadıklarını duyuyorum, görüyorum. Fakat bu tip konulardan ancak internet yoluyla insanların haberi oluyor. En etkin iletişim aracı televizyonu açtığınız zaman verilen haber: Türkiye'de ekonominin çok iyi gittiği, büyüme hızının yüksek olduğu, kişi başı milli gelirin bilmem kaç dolara yükseldiği.. Veya televizyon dizilerinde : herkesin köşklerde yalılarda yaşadığı, son model arabalara bindiği yahut da taşrada yaşayanların mutlaka ya ağa ya da bey olduğu.. Örneğin o ağaların emrinde yaşayan veya çalışanların hiçbir sorunlarının olmadığı, memlekette yaşanan tek sorunun zengin insanların aşklarıyla ilgili sorunlar olduğu işlenmeye çalışılıyor.

Oysa yayın araçları vastasıyla insanları düşünmeye sevk eden, hatta biraz da irrite eden ve gerçek sorunların yer aldığı programlar yapılsa, sosyal yapıya biraz daha olumlu katkısı olamaz mı? İnsanlar hayal aleminden gerçek dünyaya döndürülüp, çevresine karşı biraz daha duyarlı olmaya davet edilemez mi???