Bir Şiirin Hikayesi

         

 

 

1963-1964 yılında Diyarbakır Erkek İlköğretmen Okulu öğrencisiyim. O yıllarda sene içinde yapılan sınavlar vardı.  Her dersten en az üç sınav.  Not durumun ne olursa olsun yılsonu sınavlarına girmek gerekli idi. İşte bu duygu ve düşüncelerle bir grup arkadaşla birlikte çalışıyor ve yılsonu sınavlarına hazırlanıyorduk. Benimle birlikte arkadaşlarıma yazıyorum:   

 

Rasim Kaya (namı değer Koçi ), Mahmut Çimen, A. Kerim Yeniay ve Fahrettin Özcan’la birlikte kitaplarımızı aldık ve bir pazar günü Diyarbakır dışında bulunan Hava Şehitliğine ittik.  Hava Şehitliği görülmeğe değer bir yer. Şehitliği biraz gezip ve şehitlerimizin ruhlarına birer FATİHA okuduktan sonra şehitleri rahatsız etmeden birer ağacın gölgesinde oturup ders çalışmaya başladık. Hava da oldukça sıcaktı.

 

Bu arada arkadaşlarımdan Rasim Kaya (KOÇİ)  bana seslenerek aynen şöyle dedi:  Senin şair olduğunu biliyoruz. Burada şiirler yazılır.  Haydi göreyim seni”  dedi..   Ben de aynen şöyle dedim: “Sevgili Rasim, ben kendime şair demiyorum.  Keşke şair olabilsem. Biz buraya ders çalışmaya geldik. Birkaç gün sonra yılsonu sınavlarına gireceğiz; onun için ısrar etme” dedim.  Rasim Kaya sözlerini tekrarladı. “Senin notların iyidir, sınıfı başarıyla geçeceğine inanıyorum. Sen şiiri yaz”   diye ısrar etti…

 

 

 

Bunun üzerine ayağa kalktım, mezarlığı şehitliği bir daha gezdim. Ve Hava kuvvetlerimizden bir şehit Hava Pilot’un mezarı başında durdum ve oturdum.  Bir iki Fatiha ve bildiğim duaları okudum. Mübarek ve kahraman şehitlerimizi bir kez daha rahmetle andım.  Elime aldığım bir kurşun kalemle aşağıdaki şiiri yazdım.  Akşam etütte bazı düzeltmeler yaptım ve sabahlayın sınıftaki arkadaşlarıma okudum. Onların alkışları arasında Rasim Kaya Koçi beni kucaklayarak tebrik etmişlerdi.  Sırasıgelmişken bu  sevgilei   okul arkadaşlarıma   selam ve sevgiler   gönderiyorum...Aradam 66 yıl geçti...Bir yarım asırdan  daha feazla...

 

Şiirimin adı  “ŞEHİTLİK‘ tı ve Diyarbakır Hava Şehitlerine armağan edilmişti.  Şiir Diyarbakır’da yayımlanan Mücadele gazetesinde ve daha sonra birçok seçkilerde, antolojilerde ve dergilerde yer aldı. Ayrıca Ankara ‘da Dünya Yazarlar ve Aydınlar Derneği Başkanı Sayın Osman Baş şehitlere Şiirler adını taşıyan bir Antolojinin hazırlığı içinde olduğunu öğrendim.   Bir de bu şiiri Sayın Osman Baş’a gönderdim. 

 

Bu şiirimin “ŞEHİTLER ANTOLOJİSİNDE” de yer alacağını umuyorum. Tüm Şehitlerimizi rahmetle ve saygıyla anıyor, işte on günlerin anısına yazmış olduğum şiiri sizlerle paylaşmak istiyorum.

 

 

 

                       ŞEHİTLİK

 

                                             Diyarbakır Hava Şehitlerine 

 

Bir bayrak dalgalanır mezarların başında

 

Boynu bükülmüş güller göçenlerin taşında

 

 

 

Şehadet yaldızı var alınlarda, kaşında

 

Şehit giden Mehmetler ilkbaharın yaşında

 

 

 

Bir ateş alev tutmuş her erin sinesinde

 

Erzurum’dan, Edirne’den hep bu toprak içinde

 

 

 

Babadan, yardan ayrı, ağlayan annesinde

 

Taşlarda bir mana var, hepsi de yas içinde 

 

 

 

Arzın mezar taşları birbirini kovalar

 

Yaprağın benzi solmuş, rüzgârda sessizlik var

 

 

 

Ağaçlar kara bağlamış matem içinde duvar

 

Bülbüller ötmez olmuş, göklerde bir hüzün var

 

 

 

Taşlar bir bir yas tuşmuş şehitler yatağında

 

Erler tek yerin değil yurdun dört kucağında

 

 

 

Şehitler ölü değil, yaşar cennet bağında

 

Silinmez al kanları, taşında, toprağında

 

 

 

Arz kürenin üstünde kartallar yükseliyor

 

Göklerde al bayrak var sizleri selamlıyor

 

 

 

Gönüllerde yaşayacak yıkılsa dahi felekler

 

Şehitleri alkışlıyor cennet ki melekler.

 

 

 

                                   Abdülkadir GÜLER

 

                             15 Mayıs 1963- Diyarbakır

 

 

 

Abdülkadir GÜLER

 

24 Mart 2020-  Söke