Blog' un ara elemanıyım...

Hiiç kimse kendine pay biçmesin istiyorum bugün yazdıklarımdan.

Kendimi ara eleman gibi görüyorum bu blog da…

Neymiş efendim neymiş diyenler olacak..Biz kardeşiz diyenlerde olacak…Sen canımsın, balımsın diyenlerde olacak sağolsunlar varolsunlarda...

Ne kadar uğraşıp didinsem de;

SİHİRLİ KELİMELER yakalayamıyorum…

Aklım basmıyor da böyle şeylere…

AYku oranım düşük mü ne?

Bakıyorum yazılanlara, yazdıklarıma….

Ne “Güvenilir yazar”olabiliyorum…

Ne diplerde nal topluyorum…Nal toplasam hayde bana eyvallah diyeceğim de….

Topu topu birkez editörlerimizin gözüne girdimmm, girmemle gözlerinden çıkmam bir oldu=))

Haşim hatta yazı yazmıştı, ohh be nihayet önerildim diye….

Ah yaaaa demiştim ne güzel duygu…tıpkı;tam bir buçuk yıl şefin bilgisayarına haşa”tanrı”gibi bakışım gibiydi…Derken birgün yayınlamışlardı, şimdi yok…

Kıskançlığın değil de, eksikliğimin sersenişleri herhalde…

Onun için;sihirli kelimeleri yazanları alkışlıyorum hakikaten bunu tüm içtenliğimle söylüyorum. Buraya isim yazıpta populeritelik yapmak istemiyor içim. Önermelimi, önermemelimi diye yazılan blogları, yorumları da okuyorum.Kendimce yorumluyorum, çıkan sonuç; herkesin her yazısı bende eşit mesafede diye önermek istemiyorum. Kendimce eşit davranma ilkesini böyle uyguluyorum. Belki yanlış yapıyorum kimbilir.

Olmuyor yani, sihirli kelimeler üretemiyorum…Onun için kendimi milliyet blogda eksik kafa görüyorum…

Ne bir toplantıya katılıp gerçek yüzümü lanse etme şansım oluyor, nede yorumlarda bunu hissedebiliyorum.

Demeyin şimdi alıngan günün galiba diye… ben bunu çoktandır hissediyorum.

Hayatın içinden yazdıkça ben;

Galiba hep ara eleman kalıyorum. Ağlamıyorum ama…içimde bir burukluk var hepsi bu, madem paylaşım bu platform…bende paylaşıyorum gerçek duygularımı...