Cami ve Cemevi aynı avluda buluşuyor...

Üç gün önce gazetelerde güzel bir haber vardı. Yapılacak bir projede cami ve cemevi aynı avluda buluşacakmış. Haberi şöyleydi;

 

" Cem Vakfı Başkanı Doğan ile Fetullah Gülen'in ortak projelerinin temeli 8 Eylül'de atılıyor. Cami ve Cemevi, Ankara Mamak'ta aynı avluda buluşacak. 15 dönümlük ibadethane kompleksi projesinde Cami ve Cemevi, 300'er kişilik  olacak. Avluda ayrıca 350 kişilik bir de aşevi bulunacak."

 

Projede 5 dönümlük de bir park olacakmış. Bu bahçeye gönül bahçesi diyorlar. Her zaman savunmuşumdur, camiler hem içi hem de avluları ile huzur mekanları olmalıdır. Trakya'da camiler hep bu tarzdır. Gidin Tekirdağ'a, Edirne'ye, Kırklareli'ne, Çanakkale'ye bunu görürsünüz. Caminin avlusunda yemyeşil ağaçlar ve mis gibi güller, çiçekler vardır hep.

 

Gerçekten "dini barış" olarak çok yerinde bir karar bu. Tek din ama iki mezhep var. Bu mezhepler Anadolu'da yüzyıllardır koyun koyuna birlikte yaşıyorlar. Bazı illerimizde köyler bile yan yana veya iç içe. İslamiyet ve insaniyet paydasında neden buluşulmasın? Neden hoşgörü varken düşmanlıklar olsun. Devletin de artık Cemevi olayına önemle eğilmesi ve insanlara yardımcı olması lazım. İnsanlar kendilerini Cemevlerinde daha rahat, daha ulvi hissediyorlarsa buna diyecek pek bir şey olamaz. Devlet, sonuçta vatandaşı için var. Vatandaşın işini kolaylaştırmalı, samimi dini ibadet anlamında zorlaştırıcı değil, kolaylaştırıcı olmalı. Sonuçta bu insanlar da vergi veriyor, verdikleri vergiler elbette dini hizmetler anlamında kendilerine de daha adil bir şekilde dönebilmeli. 

 

Tabii bu projeye her iki kesimden de karşı çıkacaklar olacaktır. Ama sonuçta aynı dili konuşan, aynı vatanı paylaşan, aynı dini paylaşan insanların ortak noktalarının sayısının daha da artırılması lazım, hep böyle iyiliklerde, güzelliklerde yarışmak lazım. Yoksa farklı noktalar ön plana çıkarılırsa zor zamanlarda birlik beraberlik sağlanamayabilir.

 

Projede "Aşevi" olması da sevindirici. Dilerim bu proje örnek olur. Kanımca aşevi olayına ülkenin her yerinde önem vermek lazım. Belediyelerin artık bu konuya el atması ve mevcut aşevlerine destek olması veya yeni aşevleri kurması lazım. O kadar kimsesiz, güç durumda insan var ki bu insanlara sahip çıkmak birinci toplumsal sorumluluğumuz olmalı.