Dedem ve aşk

Her gün 11'de kahvemi içerken, mutlaka o keyif anımı, annem ya da babamla telefonda konuşurken paylaşırım...
Bu sabah'ta kardeşimi ve vazgeçemediği aşkını konuşurken bilmediğim bir şeyi öğrendim.

Rahmetli dedem, 11 yaşındayken seferberlik ilan edilir. O arada kendisini teyzesinin kızı ile nişanlandırmak ister ailesi. Annesi ya bu iş olur ya da bu kapıdan benim ölümü çiğnemeden çıkamazsın der. O rüzgarla daha 11 yaşında kendini Amerika'da bulur. 38 yaşına kadar orada kalır.
Şakir isminde bir arkadaşıyla Türki'ye dönmeye karar verir. Yıllar sonra döndüğünde İstanbul'a yerleşmeye karar verir. Burada kendi memleketlilerini bulur evlenmek istediğini söyler. Anneannemle tanışır ve evlenir.

1.93 boyunda çok yakışıklı muhteşem ingilizcesi olan bu benim için "dev" adam, (bundan sonrasını yeni öğrendim) sürekli gelen hemşerilerine gizli gizli "PORE" yi sorar, O'na rengarenk ipek kumaşlar gönderirmiş. Bu arada 4 çocuğu olmuş. Annem, anneannemin bu kumaş gönderimlerinde gizli gizli ağladığına şahit olurmuş. Dedem bir gün bile terk ettiği doğup büyüdüğü yerlere gitmek istememiş taa ki 73 yaşına kadar.

Hatırlıyorum bir sabah dedem elinde otobüs biletleriyle geldi. "Hazırlan Hediye Hanım memleket'e gidiyoruz" diye. Anneannem hiç tepki vermeden ağlayarak "tamam Bey" diyerek hazırlanmaya başladı. Konuyu bilmediğim için anlamamıştım neden gitmek istemediğini. Sormamıştım da. Sadece valiz toparlanırken, götürülen hediyeler içerisinde ki rengarenk ipek kumaşların neden kırışacağını bile bile en alta yerleştirdiğini anlayamamış ve anneanneme "onları üste koy anneanneciğim kırışırlar yazık" dediğimde, öfkeyle "böyle iyi" dediğini hatırlıyorum çok net.

Memlekete varırlar ve dedem iner inmez Pore'yi sorar. PORE , 40 gün önce ölmüştür. Dedem çöker dizlerinin üzerine. Kabrine gider. Çok ağlar.. Yetişememiştir..

Pore, dedemin ilk aşkıdır. Ne Amerika ne anneannem unutturamamıştır O'nu. Geçen yıllar azaltmamış sevgisini. Pore mi? Hiç evlenmemiş...

Sevgi dolu günler..

Nur Zeynep