Dediler zamanla hep azalırmış sevgiler

İlter Yeşilay’ın sözleri ve Bilge Özten’in bestesi, hicaz makamında bir şarkı. Bizi bize ne güzel anlatıyor.

Dediler zamanla hep azalırmış sevgiler
Olsun bana seninle geçen yıllarım yeter.
Nasıl olsa her şeyin zamanla sonu yok mu?
Ömür dediğimiz şey küsecek kadar çok mu?

Gerçekten birbirimizi kıracak, hırpalayacak, birbirimize eziyet edecek hatta dövecek ve öldürecek kadar çok mu bu ömür? Neden insanoğlu kendisine verilen en büyük lütuf olan konuşmak yerine, kavgayı ve savaşı seçer.

İki sevgili ya da eş, birbirinden ayrılırken, bir taraf genelde kendisinin daha çok sevdiğini savunur. Peki bu daha çok seven taraf ne yapar dersiniz? “Bana yar olmayan, kimseye yar olmaz” deyip, çeker vurur ötekini. Şimdi bu ne biçim sevmek? Burada bir yanlışlık yok mu? Bizim öğretilerimiz mi bozuk, yoksa bu kişinin psikolojik sağlığı bozuktu da biz mi farkedemedik daha önce.

Bir kaç gün önce haberlerde, gencecik bir kızın, eski sevgilisi tarafından öldürüldüğü söylendiğinde, ben acısını annesi gibi yüreğimde hissettim. Hemen kızımı ve öğrencilerimi koydum yerine… Ne yapardım diye düşündüm. Üstelik cinayet ben geliyorum demiş. Bu zavallı kız polisten yardım istemiş ve buna benzer olaylarda olduğu gibi (Töre cinayetleri ) yardım edilmemiş ya da bize böyle yansıtıldı.

Çocuklarımıza “Hayır” demenin, evet anlamına gelmeyeceğini anlatalım. Özellikle erkek çocuklarımıza, bayanlara karşı kibar ve saygılı olmaları gerektiğini, evliliklerde kararların birlikte alınması gerektiğini öğretelim. Kız ve erkek çocuklarımıza eşit davranalım. Eğer erkek prens ise, kız da prensestir.

Birisini çok sevmek, onun sahibi yapmaz bizi. Sevdiğiniz kişiyi bir başkasıyla daha mutlu ise, onu orada bırakabilmektir sevgi.

Bakın yukardaki şarkının devamında ne diyor;

Dediler ki gün gelir, unuturmuş gidenler,
Olsun bana aşk dolu geçen yıllarım yeter.
Nasıl olsa her şeyin zamanla sonu yok mu?
Ömür dediğimiz şey küsecek kadar çok mu?

Sevgisiz kalmayalım ve ömrümüzü küserek harcamayalım.