Elinden tutar mısın?

Trafik ışıkları bugün sanki hep kısa yanmıştı; hani aynen yazın da çok hızlı bittiği gibi. Oysa daha dün gibiydi ki öğretmeni "aman çocuklar yazın iyi dinlenin , seneye daha zorlu bir dönem bekliyor sizi" dediğinde. Bir dönem ayakkabılarını boyadı gelen geçenlerin. Sanki herkes tatildeymiş gibi kimse de gelip geçmezdi. Tatilin ne olduğunu hiç bilmemişti; evinden gidebildiği en uzak mesafe bu trafik ışıklarıydı. Bir de babasının anlatmış olduğu henüz elektriği bile olmayan köylerinin kafasında canlandırabildiği küçük görüntüsü. Okulu da hemen iki sokak aşağısındaydı evinin.

Sert bir korna sesi ile irkildi, fakat yerinden kalkamadan daha tekrar yeşil yanmıştı. İnsanların kendisine tuhaf bakışları altında öğretmeninin "herkes dönünce tatilde neler yaptığını anlatacak" sözlerini hatırladı. Haftaya okullar açılacaktı tekrar. Yaz boyunca çok da fazla para biriktirememişti ki. Annesi yine utana sıkıla komşularının ondan büyük çocuklarının eskilerini soracaktı. O ise bunların yeni olduğunu düşünüp mutlu olacaktı. Çünkü büyük adam olması için başka alternatifi yoktu. Oysa ben zaten büyüğüm diye düşünüyordu kimseler farketmese de.

İşte yine yeşil yandı. Kitapları çok severdi. Hatta arkadaşlarından birinin evinde kocaman bir kütüphane görmüştü. Hepsini okuyor musunuz diye sorduğunda annesinin onları dekor olsun diye koyduğunu söylemişti. Aynı arkadaşının bir sürü çantası vardı ; üzerinde bir sürü çizgi film kahramanlarının resimlerinin olduğu çok güzel çantalar; bir sürü renkli kalemleri vardı. O bunların hiçbirini istemiyordu, eşyalarını koyabileceği ve kapatabileceği herhangi bir şey ne olduğu önemli değildi.

Akşam olmak üzereydi. Artık ışıklarda durmak çok fazla bir işe yaramayacaktı. Bugün de ço fazla mendil satamamıştı. Ağır ağır evinin yolunu tuttu , yarın sabahki kırmızı ışıkları yakalamak üzere adımlarını biraz daha hızlandırdı....

Önümüzdeki hafta okullar açılacak. Hepimizin evinde çocuklarımızın kullanmadığı yepyeni çantalar kitaplar kalemler vardır mutlaka. Sabah işe gitmek üzere evden çıktığımızda yolumuzu biraz uzatarak en yakındaki semt okullarının birkaç tanesinin önünden geçelim önümüzdeki hafta. Bu okulların yetkilileriyle görüşelim. Tutalım bu minik ellerden ki kalplerinde hiçbir üzüntü kırıntısı kalmasın. Çevremize bakmak ve görmenin önce bir insanlık sonra ise bir vatandaşlık görevi olduğunu düşünüyorum. Evimizde okuduğumuz kitaplar raflarda tozlanmasın , bunları değerlendiren o kadar güzel merkezler açılıyor ki. Kaldı ki en yakınınızdaki okul işinizi bir o kadar kolaylaştıracaktır. Bütün öğrencilere başarı dolu bir eğitim yılı diliyorum.