ES-ES ve Bursa, yeni Sivas'lar yolda

ESKİŞEHİRSPOR

1968-69 Sezonu: 36 puanla lig ikincisi

1969-70 Sezonu: 30 puanla lig ikincisi
1971-72 Sezonu: 31 puanla lig ikincisi

1972-73 Sezonu: 30 puanla lig üçüncüsü
1974-75 Sezonu: 29 puanla lig üçüncüsü

1970-71 Sezonu: 34 puanla lig dördüncüsü
1973-74 Sezonu: 30 puanla lig dördüncüsü

Yaşı 40’ın altında olanlar hatırlamaz.

Eskişehirspor, 1963 de kurulup, 1965-1966 yılıda 1.Türkiye Liginde oynamaya başlamıştır. İki defa veda edip çıktıkları 1.lige de en son 1995 yılında mücadele etmişlerdir.

Eskişehirspor, bu başarısını yanında, 1 kez Türkiye kupasını, 3 kez Başbakanlık, 1 kez de Cumhurbaşkanlığı kupasını kazanmıştır.

Üstelik bu başarılar , 3 büyüklerin en güçlü olduğu zamanlara ait olduğundan daha büyük bir anlam ifade eder.

Ben Eskişehir’li değilim. Bu şehir ile hiçbir bağlantım yok.

En başarılı olduğu yıllarda, Eskişehirspor’u izlemiş bir futbolsever olarak, Türk futbolunda devrim yaratan, Anadolu’nun bu müthiş takımını hiçbir zaman rakip görmedim. O takım, herkesin gönlünde taht kurmuş, ligdeki renkli görüntüsü ile İstanbul’da bile üç büyükleri tutmayanların, tuttuğu, desteklediği bir takım olmuştu. O yalnız Eskişehir’linin takımı olmaktan çıkmıştı.

Lige renk katıyorlar, İstanbuldaki maçlarında show yapıyorlardı. İstanbulda, Eskişehir’in maçını izlemek sonsuz bir zevk veriyor, mümkün olduğu kadar, izlemeye çalışıyorduk.

Fethi, Nihat Ender, filelere gönder sloganıyla ünlü forvetleri, Mümin gibi bir kalecileri, Ali, Abdurrahman gibi bekleri, İsmail gibi müthiş stoperleri ile Kamuran gibi süper oyun kurucuları vardı.

Onları ve amigo’luğu orkestra şefliğiyle eşleştirip, 10.000 leri kendine has hareketleri ile coşturan Amigo Orhan’ı ve Es-Es lerin muhteşem ve unutulmaz, örnek taraftarını unutmak mümkün mü? İstanbul, amigonun ne olduğunu onda görmüştü. Böyle bir bütünleşme, böyle bir uyum hala yok. O ''siyah-kırmızı, Anadolu yıldızı'' slagonu ile yeri göğü inletirlerdi.

Bursa'daki o seyirci ne şimdi?. Takım 3-0 mağlup farketmiyor. Her yeşil-beyaza bürünmüş, muhteşem seyirci hala showa devam ediyor. Bunlar futbolun rengi ve güzelliği. Bunlar futbolun aksesuarı, bu görüntüleri seviyoruz.

Daha sonra onların bıraktığı bayrağı, kaldığı yerden Trabzon almış ama onlar Eskişehir’den de başarılı olmuş, bir ilki gerçekleştirerek. Anadolu’dan bir lig şampiyonu çıkarmayı başarmışlardı.

Günümüzde ise puan cetvelinde hiç alışılmadık bir durum var şimdi. 2 Anadolu takımı Sivasspor ve Trabzonspor, aynı puanlarla, 3 büyüklerden ayrılmış, kafa kafaya yarışı sürdürüyorlar. Yani Fenerbahçe-Galatasaray değil, zirve yarışı Sivas-Tabazonspor arasında geçiyor şimdi. Daha köprünün altından çok sular akacak olsa da, bunlardan birinin şampiyon olma ihtimali oldukça fazla.

Futbolumuzda artık patırtı, gürültü para etmiyor. Trabzon’da zaten yeterli herşey var. Sivas’ın mütevazi ve sınırlı kadrosu, Bülent Uygun ile istikrarlı çıkışı 2 senedir artarak sürüyor. Kupanın da, lig'in de tozunu atıyor.

Futbolumuzda bir şeyler oluyor. Devrim’le ifade edilebilir. Genç Türk hocalar, başarı yolunda önemli ve başarılı bir sınav verirken, diğer potansiyeli olan takımların da önlerini açıyorlar.

Bu potansiyel sahip takımların başında da Eskişehir, Bursa ve Kayseri var.

Bugün, harcanan onca paraya rağmen, İstanbul hegemonyası sallanıyorsa üçü için ‘’al birine vur diğerine deniyorsa’’ artık şampiyonluk, hatta Avrupa Kupalarına katılabilmek bile eskisi gibi çantada keklik olamayacaktır.

Yarınlarda, Anadolu’dan daha çok takımımızın katılacağı zirve yarışı ile doyumsuz ligler seyredeceğiz. Şu anki durum onu gösteriyor.

Eskişehir ve Bursa’nın seneye şampiyonluğa oynacaklarından eminim. Olurlar mı bilemem. Tıpkı bugün, zirvede kopup giden Sivas ve Trabzon gibi.

Ama onların ayak seslerini duyar gibiyim.