Eski Sovyetler Birliği, Türkiye, Rusya, ABD, Doğu Avrupa

Eski Sovyetler Birliği, dünyanın 1 numaralı veya 2 numaralı askeri gücüydü. Ya 1. idi ya 2. idi. Sovyetler Birliğinin komünist ideolojisini önce en yakınındaki ülkelere ve tabii Türkiye’ye sonra Doğu Avrupa’ya, en sonunda da bütün dünyaya yaymak istediği sır değildi. Sovyetler Birliği’nin ideolojisini yaydıktan sonra, siyasi ve askeri olarak da Türkiye’yi, Boğazları, Doğu Avrupa’yı, vb nüfuzu altına almak istediği de sır değildi. Bunları yapabilmek için hatırı sayılır bir gücü de vardı. Yani batı için büyük bir tehdit oluşturuyordu, batı da bundan ciddi oranda tedirgindi hatta korku içindeydi. İşte bu korku Türkiye’yi batı nezdinde, ABD nezdinde, Avrupa nezdinde çok kıymetli yapıyordu. Eğer Türkiye’yi koruyorlarsa, Türkiye’ye yardım ediyorlarsa, dost, kardeş, arkadaş gibi görünüyorlarsa hepsi bu korku yüzündendi.

Eskiden Sovyetler Birliği'nin, sonra Rusya’nın ideolojik, siyasi ve tabii ki askeri bir güç olarak batı karşısından büyük bir güç olması daima Türkiye’nin lehinde olmuştur ve olacaktır. Nitekim eski Sovyetler Birliği 1991 lerde yıkıldıktan sonra yani Sovyetler Birliği batı karşısında bir tehdit olma özelliğini büyük ölçüde yitirdikten sonra, Türkiye’nin batı nezdindeki ağırlığı, itibarı, forsu, pazarlık gücü büyük oranda azalmıştır.

Türkiye’nin dış politikasının esası ne ABD’nin, ne Rusya’nın yatağında olmak veya yatağına girmek değildir, ama Rusya’nın batıya karşı elini güçlendirecek politikalar izlemektir. Bu tabii ki kolay değildir. Tam tersi dış politikada büyük bir ustalık, maharet, incelik ister. Tabii ki dış politikada bunları yapabilmek için ekonomik olarak güçlü, bağımsız olmak da gerekir. Askeri gücümüzü artırmayı da gerektirir. Dünyanın hemen bütün ülkeleriyle sağlam, dişe dokunur ölçekte, ekonomik, ticari, siyasi, sosyal, turistik vb ilişkiler kurmayı, devam ettirebilmeyi, büyütebilmeyi de gerektirir. Ve gerektiği zamanlarda, gerektiği yerlerde, gerektiği ölçülerde dişimizi gösterebilmeyi de gerektirir. Yurtta sulh, cihanda sulh, hiçbir durumda savaşmayacağız, her şartı kabul edeceğiz, hep taviz vereceğiz, hep uslu çocuk olacağız anlamına gelmez.