Farklılıktan üstün görmeye geçiş

"Yeter derecede eğitime sahip olmalısın ki, çevrendeki insanları gereğinden büyük görmeyesin; fakat bilgeliği sağlayacak kadar da eğitimin olmalı ki, onları küçük görmeyesin"
M.L.Boren

Bazı anlarda küçücük bir sözcükle nasıl koskoca bir duyarlılığa varabiliyorsa insan denen o engin duygu, bilgi ve deneyim abidesi, ben de Boren'in bu anlamlı sözünün ardına takılıp, yarattığı çağrışımlardan bir yazı çıkarmayı denedim izninizle.

İnsanoğlunun doğasında vardır "farklı olma, farklı görünme" duygusu. Bu duygu ekonomik olanakların kısıtlı olduğu gençlik yıllarında giyim ve saç şekli, okuma ve söylem farklılıkları, çeşitli ilginç ya da sportif faaliyetler şeklinde oluşurken, ilerleyen yıllarda statü, mal-mülk ve benzeri edinimlerin karşı tarafa algılatılması şeklinde biraz daha farklı bir görünüme bürünür. Psikolojik açıdan tıpkı sadakat, aidiyet, bağlılık duyguları gibi doğal ve elzem olan "farklılık"duygusu, eğer gerekli dikkat ve olgunluk gösterilmezse belli bir süreç içinde itici ve dışlayıcı "üstün görme"duygusuna dönüşüverir. Oysa sıkı bir eleştiriyi hak eden bu durum karşısında, kendimce serbest vezinli değinmeler bağlamında;

Hayatı yapmak değil
Belki de onu sürdürmektir
Son kertede asıl olan.

diye söze başlamak gerekir.Dayanışma duygularını üstünlük duygusundan üstün tutanların yanlarındaki boy aynası karşı tarafa tutulduğunda dile gelir ayna sanki mitolojideki benzer öykülere nazire yaparcasına ve derki;

Yazık zamana sarf edilen
Olduğu ya da olmadığı halde
Zengin görünmeler
"Sen ne imişsin”dedirtmeler
Dürüst görünmeler ve
Hoş bilinmeler için

Bu zahiri ve sanal sürecin ardından yaşamda asıl olanın ne olduğuna gelir söz, işte bu noktada

Gerçeği görmek önemli olan
Ve gerçeği yaşamak
Gerçeğin içinde mutlu olabilmek

Tavuz kuşu benzeri tavırlar ve eda ile gerçeklik aynamızın karşısına geçenlere yönelik sözler, serbest vezinli değinmelerin coşkulu büyüsüne sığınarak devam etmektedir;

Gösterişli tüylerini unutsun herkes
Biliniyor kimsenin uçamadığı
Herkesce

Oysaki diğer yandan "gerçek"ile yaşamak, gerçeği içselleştirerek direnmek zordur ve güçlü bir içsel çaba ister.Şöyle ki;

Her ne kadar tehlikeli ve
yasak değilse de
Hayata ve gerçeğe asılmak
bu evrende

Bu eleştiriler karşısında, "öz"ünden uzak, sanal ve gösterişli bir yaşam ezberini sürdürenlerin "... peki siz mutlu musunuz bu halinizle?" şeklindeki hayret dolu bakışlarına hiç duraksamaksızın gelen yanıt hazırdır;

Ama bir şekilde,
Eğer sizler iyi iseniz
bu biçimde
Bilesiniz ki
bu halimizle biz
daha da iyiyiz.

İ.Ersin KABAOĞLU

18 / Aralık / 2007, Ankara

Fotoğraf:

www.karpuz.com