Gitmek… Gidebilmek…

Bazı insanların mayasına... Onuru fazla katarlar.

İşte bu yüzden...

Hep bu yüzden bu insanlar...

Ayakları geri geri gitse de...

Yöneldikleri kapıdan dönemez...

Çıkarlar.

Bitmişse, “savaşmanın” anlamsız... Durdurma çabasının sadece "erteleme" olacağını bilmek…

“Gitme dur” dediğin için kalıyorsa eğer... Bunun "onurundan verdiğin tavizlerle olduğunu bilmenin yükünü" taşıyamamak…

En çok da geriye kalanın artık “o” olmayacağının farkında olabilmek.

Bu yüzden de “senden gidene”… "Kal" diyemiyorsun...

Gurur gibi algılansa da dışarıdan zaman zaman... Aslında "kırmamak, kırılmamak"... En çok da yaşanmışa saygı adına tüm bunlar…

Belki de “yaşanası günlerden”… “Yaşansa da “bir sonuç vermeyecek, gereksiz çabalarla, bir an bile” çalmamak… Hem gidene, hem de kalana “yeni seçim hakkı verebilmek” için… Kendini alıp, gidiyorsun.

Ardıma bakmadan gidişim... Hep bu yüzden.