Gülen yüzün soldu Meleğim!

Eray da erkekti sonuçta, dayanamadı ölüm meleği'nin cazibesine. Pazar günü teslim oldu kollarına...

Küçücük yüreği dayanamadı ve durdu! İroni yapılacak bir yazı değil biliyorum. Ama o o kadar savunmasız ve küçüktü ki ona ciddi bir ölüm yazısı ile veda etmeyi içime sindiremiyorum..

Eyüp Bey bu sabah telefonda "Acı çekmedi. Yoğun bakımdan sonra ki iki gün çok iyiydi. Kalbi durdu." derken, acı çekmediği için avunmaya çalışıyordu. Sesinden belliydi duyguları. Kendini güçsüz ve hasta hissediyordu. "Öğlen Küçük Halkalı mezarlığına, dedesinin koynuna defnedeceğiz." derken, iki yıl önce Eray'ın yaşadıklarını bu gün de yaşamadığı için daha bir soğukkanlıydı. Düşünüyorum da kocaman insanların dayanamadığı kemoterapilere o minicik yavru dayanmıştı. Bu gün yaşıyor olsaydı yeniden yaşayacaktı.

İhmal var mıydı? diye sordum. 'Hayır' dedi. Rahatladım. Allah onu yanına aldı. Şimdi huzur içerisinde. Anneciğinin yüreğinde ki yangın hiç sönmeyecek. Ama her kötü son, yeni bir başlangıçtır. Buna inanıyorum. Keşke Eray da diğer akranları gibi koşup oynayabilseydi. bu gün aramızda olabilseydi. Ama emir büyük yerden. Ne yaparsak yapalım dönüşü olmayan bir yola gitti Melek yüzlü ! Dualarımız, tebessümlerimiz, sevgilerimiz hep onunla..

Canım yavrum'a Tanrıdan rahmet, ailesine sabır diliyorum.

Nurcan