Gülmek sana yaraşıyor

Gülünce güller açılıyor, yüzünde. Gülünce gözlerinin içi ışıl ışıl parlıyor. Gülmek sana yaraşıyor. Gül sen gülün olayım. Bu cümleler ya günlük hayatımızda, ya da şarkılar içinde geçen nice cümleden bir kaç tanesi. Gerçek gülmek nedir oysa... Tüm hücrelerini etkileyen gülmen en son ne zamandı hatırlayanınız var mı?

Büyük bir problemimiz yoksa, ağrımız, sızımız yoksa genelde güleriz. Ama bu gülme gerçek gülme midir? Gerçekten güldüğün zaman hani içten gelen bir kahkaha, o an hiç ama hiç bir şey düşünmediğin, salt o anı yaşadığın, bedeninle, gözlerinle, sesinle ve nihayet ruhunla güldüğün gülme gülmedir bence.

Kimi yüksek sesle kahkaha atar, kimi sadece gülümser, kimi de bir gülme sesi çıkarır ama uzun sürmez. Şayet tüm benliği ile gülüyorsa, ruhunu da katmışsa işin içine şekli, sesi, uzun ya da kısa sürmesi hiç önemli değildir. O an onun mutlu olduğu andır. Hele bir de farkında olarak yaşıyorsa o anı deymeyin keyfine o kişinin.

Çocuklarda çok daha bariz görülür doğal olarak bu durum. Gerçi onlar farkındalıklarını yaşamıyorlardır mutlaka ancak gerçekten ama gerçekten yürekten gelir gülme sesleri. Bebeklikten başlayan o ruhun neşesi olan gülmeleri yaş ilerledikçe azalır azalır ve nihayet sadece gülümsemeye bırakır kendini. Yaş ilerleyince hiç yoktur kahkadan etrafı çınlatan vardır elbette. Ama çınlatmak göstergesi midir gerçek gülmenin? Sahte kahkaha atanlar yok mudur çevrenizde. Örneklerini çok görmüşüzdür veya kendimiz gülmüşüzdür gülmüş olmak için.

İçten gelen, samimi bir gülüşün mucize denecek etkileri vardır oysa hem kendimize hem etrafımıza. Vücudumuzun salgıladığı hormonlar bile değişir. Gerçekten gözlerimizin içi ışıldar. Bedenimiz mutlu olduğumuzu haykırır. Sevgiyle dolar benliğimiz. Bu kadar pozitif enerjiyle de çevremizi etkileriz ve onlarında ruh hallerini etkileriz mutlaka. Günün geri kalan bölümünde de bu anın etkilerini görürüz. Olaylara, kişilere daha hoşgörülü davranırız. Kendimizi hep daha iyi hissederiz. Hatta güzelleşiriz bile bayanlar bunu çok iyi bilir değil mi?

Geçenlerde kızımla yaşadım böylesine bir anı. Çok güzeldi inanın. Şimdi düşününce kimine göre komik bile değildi yaşadığımız an. Ancak bizim için gerçekten komikti ve biz kahkaha tufanı yaşadık diyebilirim. İlginizi çekmez ise bu bölümü okumadan geçin diyeceğim. Zira biliyorum ki bize komik gelen başkasına gelmeyebilir. Ancak belki de gülümsemenizi sağlarım anlatacağım anı ile . Bu bile şu karamsar dünyada açan bir çiçek gibi beni mutlu eder.

Okuldan kızımı her gün ben alıyorum. Yine böyle bir gün, gülücükler içinde arabaya yaklaştı arka kapıyı açtı ve kapadı. Ben de hareket ettim. Bu arada gününün nasıl geçtiğini, iyi olup olmadığını sordum. Ama dar bir sokak olduğu için önümdeki arabaya da yol vermem gerekiyordu. Aklımdan da niye hiç konuşmuyor bu kız diye geçiriyordum. Öndeki arabaya yol vermek için geri vitese taktım arkamı döndüm ki biri bana doğru koşuyor. Aaaa
bu kızım. Neye uğradığımı şaşırdım ve hemen durdum. Geldi bindi ama nasıl bir gülüyor görmeliydiniz. Meğer arka kapıyı açıp eşyalarını koymuş, arkadan dolanıp ön tarafa benim yanıma gelecekmiş ki ben hareket etmişim. Bunları anlatırken bile kahkasına engel olamıyordu. Ben de bu arada tabi ki gülüyordum. İkimizin kahkaları birbirimizi etkiledi ve zirveye çıktı. Baktım araba kullanamayacağım kenara çektim bir iki dakika gülmemizin geçmesini bekledim. İnanın o günümü çok güzel bitirdim ve yattığımda yüzümde tebessümüm vardı. Şu an yazarken bile gülümseyebiliyorum. Kızımın yüzündeki o canlılık, yanaklarının kızarması, gözlerinin ışıltısı görülmeye değerdi doğrusu.

Sevgiyle gelen her gülme eylemi hayatımızı biraz daha anlamlı, yaşanılır kılmaz mı? Sizlerin de yaşamınızda içten gelen, neşe dolu kahkahalarınızın eksik olmamasını diliyorum. Öylesine içimden gelen bu yazımı okuyup gülümsemenizi sağladımsa bir gülücük de benden size diyorum.