Günahlarımın kilidi

Ben bir berduşum...

Sen,

Yüreğimin han duvarlarında isminin her hecesiyle bestelenen şarkım

Efsanevi aşkları bağrında besleyen sırrını surlarına fısıldayan şehrim

Bir busenin büyüsüyle çıkmaz sokakları yok saydıran mucizevi gerçeğim

Kördüğümüm yarım kalmış tutkularım...

Ben bir berduşum...

Sen,

Yok olmanın anlık nöbetlerinde içinde saklanmak istediğim canevim

Göğsümün haritasına kazıdığım görünmesinden ar duymadığım resmim

Gri bulutları öykülerin deniz mavisinde yok etmeyi becerenim

Gözlerinin buğusuyla güneşi çaresiz bırakıp yüzümü aydınlatmayı bilenim

Aklımın bekçisi firarımın tek nedeni...



Ben bir berduşum...

Sen,

Sırtımı dönmeye cesaret edemediğim sarı mevsimim

Tanrı'nın acıyla gülümsemesini görmezden gelenim

Gözyaşlarımın tadını lezzetleştirenim

İbadetimin tellalı kıblemi şaşırtan karameleğim...



Ben bir berduşum...

Sen,

Kızıl renginde sokak ortasında işlemekten korkmadığım cinayetim

Yüzümün öbür yarısı aynada siluetini göremediğim

Yasadışı ayuka çıkan yalnızlığım

Ertelediğim beraatim özgürlüğüm...


Sen ahhh sen...

Susadığım

Gizlediğim

Özlediğim

Yoksul gecelerimin serveti

Aşina olduğum günlerde

Gözlerimi yırtan

Ömrüme yapışıp kalan

Günahlarımın anahtarı olmayan kilidisin...

Not: Bu şiir çok sevdiğim, manevi ablam Pervin Hanım'a hediyedir...O bir berduş, o bir aşk kaçkını, o bir derin sularda yüreğine çelme takmış hazan mevsimi...