Hakkımı arıyorum

İşçiler için en büyük sorun iş kanunu çerçevesinde sahip oldukları hakları tam olarak bilmemeleridir. Zaten az olan işçi hakları bir de bilinmiyorsa işte o zaman işçilerin başına gelen felaketler zinciri başlıyor. Nedendir bilinmez ama bizim gibi gelişmekte olan ülkelerde haklar verilmez alınır gibi sloganlarla insanlar ayakta kalmaya çalışırlar.

Eğer iş kanunu tam olarak öğrenmek mümkün değilse en azından işçilerin ve zor şartlarda çalışanların işyeri tarafında belli konularda ki bu konuların başında çalışanların iş konusu üzerinde ki haklarını bilmeleri yönünde eğitilmeleri olacatır. Tabii ki bu bir hayal ürünüdür. Hayaller de insanları ayakta tutan motivasyon unsurları olarak kalırlar.

Demokrasilere erken geçememiş ülkelerde sorunlar ilgili bütün sosyolojik gurupları etkiler. Bu gayet doğal bir durumdur. Şayet demokrasi burada anahtar kavram olacaksa o zaman işçilerin haklarını elde edebilmeleri için öncelikli olarak iş kanunu düzenleyen mekanizma ile çalışılan iş yeri demokratikleşmelidir.

Beyaz ve mavi yakalıların ezeli rekabeti ne kadar ücret o kadar emek ile dengelenmeye çalışılınca zaten ipler kopma noktasına geldi. Keşke ne kadar emek yerine insanca emek, istenilen verimlilik diye düzenlenseydi.