Her zaman en iyiler mi kazanır hayatta?

Her zaman “en iyiler” mi kazanır hayatta? Sanmam. Bunun tam tersi sayısız örnekle dolu alem.

Kimi, hiçbir amaç gütmeden, zerre plan yapmadan başarıverir. İster şans deyin, ister tesadüf… Yaşamın adaleti muamma… Yalnızca çalışkanlık, çözemiyor her meseleyi.

Vasat mı vasat, sünepe mi sünepe, alabildiğine silik görünen… Bi de bakmışsın, en başarılı işadamlarından sayılırmış… Kendinden çok daha   zekileri, emrine amade...

Cesaretsiz, hatta korkak, iki kelimeyi birleştiremeyen kapı komşun; Millet Meclisi’ne vekil seçilmiş… N’apalım? Bazen, oyunun kuralı tersine döner. Hiç hak etmeyenler, en güzel koltuklarda oturur. Ona fark atacak akıldakilere… Yapacakları işleri anlatır!

Takımın yıldızı apar topar  kovulurken… En kazma topçu, ilk on birin değişmezi oluvermiş!.. Dünyanın en yetenekli oyuncuları kaybolurken yeşil  sahalardan… Görev adamları, asker futbolcular yıllarca top koşturur sahalarda.

En  güçlü, en parlak konuşmacı, en donanımlı, en birikimli, fazlasıyla kültürlü, on numara entelektüel kenarda sırasını beklerken… İki cümle kurmaktan aciz, en parlak siyasi kariyeri inşa etmekte…

En iyi askeri, kompleksli komutanı harcanırken hunharca; manga yönetemeyecek kafa, ordu yönetir!

Ömrünü laboratuarlarda geçiren, hiçbir şey bulamazken bazen… İlk yıllarında en parlak icatları yapar bazı bilim adamları…

En yetenekli oyuncular, sanatçılar, şarkıcılar ömür boyu keşfedilemeyip, kuru ekmeğe talimliyken… İlk işinde şöhrete kavuşur, paraya para demez en sıradan arkadaşları…

Şairler, ressamlar, heykeltıraşlarca “en iyi” olduğu söylenen, bir türlü yenemezken şanssızlığını, kıramazken, koparamazken feleğin zincirini… Bir tek güzel yapıt, başköşeye taşır şansı yaver gideni...

Yazdığı şahane romanlar güme gidenlerin yalnızlığına inat… En sıradan kitap, liste başına yerleşir.

Ömrünü icatlara, keşiflere adayan, bin bir buluşu sıraya dizenler en kuytu, en gölge, en karanlık yerlerde harcanırken acımasızca… Bir tek yenilik, yeryüzünün en zengin insanı yapar kimini.

En çalışkanımız bir türlü fark ettiremezken kendini… En uyuşuk, en tembel, en mıymıntı herif, herkesten önce toplar parsayı.  

Bu kadarı da fazla!, demeyesin. Şu dünyada, her şey hepimiz için. İnsan anlaşılmaz bir varlık. Ne zaman ne yapacağı belli olmaz!

Not: Yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.