Hükümsüzdür

Dün akşam, “ Hükümsüzdür ” isimli oyunun galasına davetliydim. Tiyatro salonunun yarısını çocuklar işgal etmişti. Onları orada görmek bende hem güzel hem de olumsuz duygular çağrıştırdı...

Tiyatro konu itibariyle büyüklere hitap ediyordu. Bazı sahneler biraz fazla gürültülüydü. Çocuklar için ürkütücü olabilir nitelikte. Bu yüzden tiyatroya getirilen çocukların birçoğu gece uyku problemi çekmiş olabilir.

Tiyatroda görev almış arkadaşlardan bir tanesine, “ keşke davetiyeye çocuk getirilmemesi ” diye yazsaydınız dedim. Cevabı, “ büyük tiyatro değiliz, henüz bunu yapacak lüksümüz yok ” oldu...

Millet olarak yasakları sevdiğimiz için birileri birşeyleri yasaklayana kadar hakkımızı sonuna kadar kullanmaya pek meraklıyız. Yasak konulmadan da bazı şeyleri idrak edemediğimizden yasaklardan maalesef kurtulamıyoruz.

Tiyatro genel anlamda güzeldi. Yaşadığımız çarpıklıkları anlatıyordu. Hatta sizlerle paylaştığım bir makaledeki iki konuyu da ele almışlardı. Biraz küfürlüydü. Çoluk çocuk komedi havasında seyredip güldü. Kara mizahtı. Bir bayan avukat vardı. İtiraz etmesi gereken durumlar hariç herşeye itiraz etti...

Konular bizi anlatıyordu. Maden ocağı sahnesinde yaşanan dram oldukça etkileyiciydi. Daha da etkili olanı; tiyatrocunun, “ Siz biraz sonra gideceksiniz ve bu seyrettiklerinizi unutacaksınız ancak bunlar hergün birilerinin hayatlarında yaşanmaya devam edecek ” cümlesiydi...

En akılda kalan bir başka cümlesi ise, “ ateşiniz var mı ” cümlesi...

Konunun bir başka yerinde de başlık parasıyla ilgili bir bölüm vardı. Bu konuyu da birgün sizlerle paylaşmak isterim.

Oyuncuların performansına bayıldım. Rolleri üzerlerine öyle güzel oturmuştu ki. Konuşurken kelimeleri hiç şaşırmadılar. Mimikleriyle de rolleri bütünleştirdiler.

Tiyatro oyununa emeği geçen herkesi kutlarım. Sayenizde güzel bir gece geçirdim.

TV. nin siyah-beyazlı dönemlerinde çok güzel tiyatro oyunları vardı. Hepsi birbirinden kaliteliydi. Kenter’ ler, Nejat Uygur aklımda kalan en güzel oyunların kahramanları.

Tiyatro gerçekten zor iş. Sahnede yapılan en ufak bir hata doğrudan seyirciye yansıyabilir. Büyük bir ustalık gerektiriyor.

Sanırım bu işin en zevkli tarafı seyircinin reaksiyonunu anında hissedebilmek. Kötü reaksiyon düşünemiyorum. İzleyici tiyatroya sevdiği için gidiyordur. İzlediği oyunu provoke etmeye gideceğini düşünmek istemiyorum doğrusu.

Sanata emeği geçen herkesi kutlarım.