İçime çekerim Balıkesir seni!

Dün Balıkesir üşüttü beni. İliklerime dek işledi soğuğu. Sabah ilk saatler daha tam kendine gelememişken doğa, benle beraber üşüttü herkesi Balıkesir. Oysa ne sıcak günlerimiz geçti, buram, buram tutuşan iki dost eli gibi sım sıcak günler. Gerçi o zamanda ara sıra bir birimize serzenişimiz olmuştur hani. Derler ya her gün bal kaymak yersen bıkarsın bir gün. Şimdi hıncını mı alıyor dersiniz Balıkesir? Sanmam ama aklıma da gelmiyor değil. Sormaya cesaretimde yok, çok nazlıdır bilirim. O vakur ve mağrurluğunun altında gizli bir alınganlığı da vardır. Az zorlasanız hemen dolar gözleri. Çamlıktan bir kara bulut kalkar çöreklenir başına Balıkesir’in. O ağlar, ben ağlarım, siz ağlarsınız. Gözyaşlarımız doldurur eski evlerin avlularını. Kör kuyulara akarız oluk, oluk, sağdan Balıkesir, soldan siz, arkanızdan ben. Bir günde dört mevsim yaşatır size Balıkesir, bonkördür anlayacağınız. Tek kusuru kararını tutturamaması, aman duymasın, ne olur ne olmaz. Hem kıyamam ben Balıkesir’ e varsın iliklerime dek üşütsün, biraz sonra, az sonra ıstır içimi bir bardak çay gibi. Yudum, yudum, çiçek, çiçek çekerim içime Balıkesir’ i ısınırım