Karşıyaka'da gün batımı

Yıllar önceydi. Allah rahmet eylesin. Bizim bir Mehmet abimiz vardı

Ne zaman Karşıyaka'da gün batımını izlesem o gelir aklıma.

Kendisi çok başarılı bir öğrenciydi... Bir gün annesi demişki. Oğlum ne zaman evleneceksin?

Anne, o kadar merak ediyorsan sana yarın gün batımında aşık olduğum kızı göstereceğim diye cevap vermiş.

Neriman teyze meraktan ölmüş. Ertesi gününü zor getirmiş. Gelinine nasıl gözükeceğini bilememiş.

Mehmet abi akşam gün batımına doğru onu almaya gelmiş.

Neriman teyze ne zaman anlatsa gözlerim dolar. Öyle heyecanlandımki der.

Mehmet abi almış onu Karşıyaka'da, o zamanlar sahilde olan bir restoranta getirmiş.

Oturmuşlar ne gelen var ne giden.

Nice sonra Neriman teyze sormuş. Oğlum hani nerde gelinim

Mehmet abi demiş sabret anne.

Tam der Neriman teyze, gün batımında denizin kızılla birleştiği vakitte.

Döndürdü beni ve dediki.

Anne, işte aşık olduğum kızıl saçlı mavi gözlü kadın.

Ne kadar güzel değil mi? Sen böylesine güzel, böylesine muhteşem bir kadın gördün mü?

Karşıyaka'da gün batımı işte böylesine güzeldir.

Kimine kızıl saçlı mavi gözlü kadını, kimine ise hasretini çektiği ama bir türlü kavuşamadığı için için ağladığı sevgilisini hatırlatır.

Bana'da Güneşle denizin birleşmesi aşk ateşinden yanan bir erkekle ona karşılık bu ateşi söndürmeye çalışan bir deniz kızının bir saniyelik birbirlerine kavuşmalarını anımsatır.

Ve derimki kendime ey güneş gitme bırakma deniz kızını

Bak sana kavuşamadığı için acı çekiyor.

Sana kavuşamadığı için maviliklerden karanlıklara doğru çekiliyor.

Sana kavuşamadığı için üşüyor.

Güneşte bana derki gitmem lazım kalamam.

Neden diye sorarım?

Cevabı içimi acıtır.

Eğer kalırsam adı aşk olmaz.