Keyf-i yalnızlık

Unutmuşum sanki şarkı dinlemeyi. Asırlar geçmiş gibi geldi üzerinden.
Kendimi keyifli hissedince bu akşam açtım Radyo Alaturka'yı, keyfime keyif kattım. Özlemişim bu halimi. O kadar yoğun, o kadar yorgun ve o kadar isteksizdim ki uzun zamandır. İnsan alışıyor mu ne bu isteksizlik haline de? Yok, alışamam, alışmamalıyım, zaten alaturka dinlememin sebebi de bu ruh halinden çıkmak içindi. Çıktım hayırlısıyla:)
Münir Nurettin Selçuk söyledi az önce. Onun sesini ne zaman duysam, kendimi eski zamanlarda bir yalının penceresinde Berger koltuğumda oturup denizi seyre dalmış, kahvemi yudumlar bulurum. Münir Nurettin böyle bir etki yapıyor bende.

O eski zamanlarda olmayı isterdim doğrusu. Yalı olmasa da olur (olsa daha iyi olur tabi de:) yeşil panjurlu küçük bir evde de aynı keyfi yapmayı isterdim. Deniz yerine bahçeyi seyre dalabilirdim.

Nezaketin, görgü kurallarının, saygının itibarını kaybetmediği o zamanlarda bu kadar yorulmazdı zihnim, insanlarla anlaşmak bu kadar zor olmazdı belki.
Bence hayatın en yüce duygusu olan AŞK, asıl o zamanlarda layıkıyla yaşanırdı. Erkek gene erkek, kadın gene kadındı belki ama, bu kadar duygusuz, bu kadar çıkarcı olunmazdı.
Bakınız eski şarkıların sözlerine, ne söylemek istediğimi hemen anlayacaksınız.
"Bir bahar akşamı rastladım size, sevimli bir telaş içindeydiniz. Neden başınızı öne eğdiniz?"
"Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın, denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın"
Mesela...
Bir yalnızlık akşamı bu akşam.
Keyifli bir yalnızlık. Tek başına oturulan mükellef sofra, tek başına dinlenen muhteşem Türk müziği şarkıları.
Ve sonra kurulan eski zaman hayalleri:)
Esen kalın.