Knidos kültür sanat akademisi aralıkta açılıyor

Lacivert mavi bir denizle kucaklaşan bir yarımada hayal edin. Vakit öğle. Sonbahar güneşinin tüm sıcaklığı vücudunuzun her zerresinde tatlı bir ılıklığa dönüşürken antik kentin harabeleri arasında bitmek bilmeyen bir merak ve hevesle tırmanıyorsunuz kuru otların ıtırlı kokusu genzinizi yakıp gözlerinizi yaşartırken...

Şimdi en tepedesiniz. Tam tamına yirmi yıl önce o antik tiyatronun en ama en tepesinde parmaklarınızın üzerinde yükselerek kollarınızı iki yana açıp ekseni etrafında dönen bir çıplak Knidoslu Afrodit figürünü giysili de olsanız oynadığınız geliyor usunuza ve gülümsüyorsunuz.

Yine her yer sessiz tam yirmi yıl öncesindeki gibi. Sadece Ağustos böceklerinin cırtlak çığlıkları deliyor ufkunuzu. Yapayalnızsınız siz, deniz ve harabeler. Buradan denizi kuşbakışı gördüğünüz bu yükseklikte derin maviyi de damarlarınızda akıyormuşçasına benliğinizde hissediyorsunuz yeniden.

Nasıl da her şeyi hatta o çok sevdiğiniz İstanbul’u bile terk edip buralara yerleşecek kadar aşıkı olmuştunuz bu güzelliklerin? Tabii bunları pek de kurcalamanın ne sırası ne de zamanı. Bir tüy hafifliğiyle koşarak iniyorsunuz anfitiyatrodan ve arkadaki düzlükte iki tepenin arsında yer alan akademideki arkadaşlarınıza katılmak için adımlarınızı sıklaştırıyorsunuz, hatta uçuyorsunuz da diyebiliriz...

Öğlen yemeğinden sonra Herodot Tarihi okumalarınız devam edecek... Sonra sonra da Vergilius'un Çiftçilik Sanatı'na dalacaksınız.

Hani o, dostlarımızı kırmamak için çok istekli göründüğümüz sonsuzluk rüyalarından falan satın almak işin oyun kısmı da, o rüya, sonsuz mutluluk rüyası bi gerçeklik olarak Alanya kumsallarında sizi devirmeye, veda vaktinin geldiğini hatırlatmaya hazırlanırken nasıl da direniyorsunuz. Yaşamın anlamı mücadeleci kişiliğinizde birden harlıyor. Gözleriniz kararıp kumun üzerine yığılırken bile o rüyaya teslim olmamak için çabalıyorsunuz.

Güneş çarpması mı yoksa sıcak mı artık bilemeyeceğim birkaç milisaniye süren karanlık görüntüler eşliğinde Hades’in kapılarını zorlayıp da yine de giremeyince yaşamın kıymetini daha iyi anlamış biri olarak sıcak saatleri evde televizyon karşısında tüketmeye karar verdiğimde duyduğum bir haber kurdurdu bana ilk paragraftaki hayaller anılar karışımını.

Ekran başında iki aydınlık yüzlü insan, sanatkar ve sanat aşıkı Mehmet Güreli ve İbrahim Çiftçioğlu Aralık 2007 de Datça Yalıköy’de Knidos Kültür Sanat Akademisinin açılacağını müjdelediklerinde daldım bu tatlı hayallere. Sanatçılarla paylaşmak bir arada olmak isteyenlerin, derinlere dalmak isteyen sanatçıların uğrağı olacakmış Knidos Akademisi. Ah nasıl da dalmak isterdim derinlere ama henüz sanatçı olamadık ki… Mavinin düşsel ya da gerçek derinliğine ne fark eder. Nasılsa sanal olan herşeye alıştığımız gibi alışırız sanal maviye de.

Keşke yıllar önce kurulmuş olsaydı Knidos Akademisi. Ama yine geç değil. Hiç olmazsa sanatın ana kucağı kadar şefkatli kolları her zaman hazır kucaklamaya gerçek sanatseverleri bile…

Sevgiyle kalın… Sanatla yaşayın…