Küçük ruhları anlarım!..

Köşeye sıkışan insanın kediden farkı yoktur.

Tırmalar seni!..

Çaresizdir çünkü.

Sırtından adam almışsın, onu bir beladan kurtarmışsın, umrunda değildir.

Hele bu küçük ruhluysa, sıkışınca patroniçeler gibi davranır, adileşir tanınmaz hale gelir.

Onları anlarım, ama elimden bir şey gelmez. Ben o gençlik yıllarımda değilim…

Patroniçeleşen insana tam karşılığını vermem.

Sadece yavşaklaşma, konuşma derim, o kadar.

Değmez, çünkü küçük ruhları anlarım.

Sevgi ve saygılarımla…