Kurallara Uyarsam

Özgür olmadığımı sanıyorum.

Kurallar olsun ama herkes değil kurallarla yola gelebilenler uysun.

Ben kanunların kuralların kanun gerektirmeyen bilinçli kimselere uygulanmasına karşıyım.

Lüzumsuz, üstelik bizi geriyor.

60 yaşındayım kanunla hiç işim olmamış. Böyle, ülkede belki 10 milyon kişi var. Mesela denilsin ki “Suça bulaşmamış kişiler suç işleyinceye kadar kanundan istisna, rahat olabilirler”

Niye böyle diyorum yani ne fark edecek?

Örneğin “Emniyet kemerini tak” diyor bana. Sanki çocuğum ben, takıyorum zaten; ama kanun beni de kapsayınca kendimi özgür hissetmiyorum “Demek ki benim de kanuna karşı gelebileceğimi düşünüyorlar”

Ben de aslında kanunlara karşı geliyorum; ama kendime göre suç olmadığını ya da olmaması gerektiğini(kanunda yazsa bile) düşündüğüm hallerde.

Kanunlar bizimle ilgili olmadığı halde bizim hayatımızı etkiliyor. Kanunla ilgili her şeyden rahatsız oluyoruz. Hiç değilse “Kanun, sadece suç işleyenlerle ilgilidir” denilse!

Pek itiraz edemediğimiz bir istisna: Kanunlar aynı zamanda biz dürüst vatandaşları korumak için de varmış.