Kuzey Güney'de Cemre' nin beklediği teklif "Yarın evleniyoruz"

Kanal D’ in reytinglerin 2.sırasına oturan dizisi, Kuzey Güney’in 71. bölümünü izledik geçtiğimiz akşam.

Kuzey Samsun’dan tek solukta İstanbul’a döner. Amacı Güney’le hesaplaşmaktır. Doğruca annesine gider. Öğrenmek istediklerini öğrenir. Güney ile Komiser Simay’ı İzmir’de düştüğü batakhaneden kurtarırlar. İstanbul’a getirirler. Simay’ın Barış’ı yaralaması ve odada 3.kişi olması nedeniyle,polis Barış’ın tekrar ifadesini alır. Simay’ dan şikayetçi olmaz. Yeterli kanıt olmadığı için tutuklanmaz.

Barış, Burak’ın arabasına tabanca koyması, Ferhat’ı öldürmesi yeterli kanıt olmadığı için serbest kalır. Komiser derdi Ferhat’ın katilini bulmaktır.

Sinaner aile meclisinde sıkı pazarlıklar neticesinde imzalar atılır. Barış hisselerini Burak’a devreder. Burak uzlaştık, anlaşmadık der ve Barış’ın uzattığı eli sıkmaz.

Kuzey evde babası Sami bey ve Şeref komiser hakemliğinde kardeşi Güney’le yüzleşir. Ama ikna olmaz. Güney’i İstanbul’dan uzaklaştırdığı için, şiddetle suçlar.

Banu doktora gider, 7 haftalık hamile olduğunu öğrenir. Bebeği düşürmek için hapları yutmaktan son anda vazgeçer. Bu hareketi Güney’in dönmesi için yeşil ışık yaktı sanki. Zaten aile toplantısında “Güney’in garantisi benim” diyerek bu sinyali vermişti.

Sürpriz içinde sürprizler devam ediyor. Güney başımıza zampara kesildi. Melda Yalkın’ dan sonra Simay’a sulanır. İçtikçe kopar, Simay’a sarkar. Yüz bulamaz, zil zurna sarhoş annesinin evine döner.

İç içe çapraz hesaplaşmalar devam eder. Kuzey Burak’ı sıkıştır, ona da hesap sorar. Amacı Barış’ın ipliğini pazara çıkarmaktır. Burak: “senin en büyük düşmanın kardeşin, biz değiliz” der. Güney’i suçlar. Evde alarm sisteminin çalışması Burak’ı rahatlatır.

Kuzey kimseden alamadığı hırsını boks antrenman sahasında kum torbalardan alır. Kah, günah keçisi ilan ettiği kardeşi Güney’in suratı, kah Barış’ın suratı vurdukça vurur yumruklarını. Kan ter içinde, elleri yaralı eve döner.

Evdeki yeni küçük kardeşi Cihan, yaralanan eli için buz getirir. Gururundan mı nedir kimseyle dertleşemeyen Kuzey, küçük Cihan’a içini döker. Ağabeyi Güney’le ilgili çocukluk anılarından bahseder. “Kardeşini sırtına dönüp gidemezsin, o senin kardeşindir. Küçükken laflar kocaman olur” der. Baba Sami bey konuşmaları duyar, oldukça duygulanmıştır, gözleri yaşarır, (Bu sahne ve konuşma kurguları için, senarist Ece hanıma teşekkür etmeden geçemeyeceğim.)

Kuzey, sonunda tekrar işlerini bahane ederek Samsun’a dönmeye kara verir. Cemre’ ye “Eyvallah” der. Cemre ne yaşayacaksak yaşayalım, artık kavuşma zamanı dese de, Kuzey içinde aklayamadığı karmaşık duygular içindedir. Annesine veda ya gider. Güney’le karşılaşır. Aralarında şiddetli tartışmalar olur. Güney, Kuzey’e Cemre için “Altına aldın onu” lafı çok çirkindir. Kuzey çileden çıkar, küvette başını sokar sokar çıkarır, adeta boğmaya çalışır. Sarhoş Güney’de ayılır adeta. Cemre’yle bana rağmen birlikte olmayacaksın diye bağırır. Anne oğullarını ayırmak için çok çaba gösterir. Adeta kahrolur.

Kuzey tekrar Cemre’ e koşar. Duygulu parça “sensiz olmaz” parçası çalar fonda.

Ateşin içinde yan benimle,

 Ölmeye geldim de, öl benimle.

 Sensiz ömrümün bu son deminde.

 Zehir olsan gel, bal seninle.

 Pera grubunun bu parçasını çok beğendiğimi söylemeden geçemeyeceğim.

Cemrenin evine gelir camı hızla tıklatır. Cemre şaşkındır. Kuzey, “Cemre, yarın hemen evleniyoruz” Der. (Sürpriz oldu benim için.)

Burada 71. Bölüm biter. Hapishane kahve falcısının dediği oldu galiba. Haydi hayırlısı. Önümüzdeki hafta nikah var. Ama diyorum, bu nikah, dilerim erken final olmasın. Hazirana daha iki ay var. Sayın Senarist Ece Yörenç hanımefendi, siz ne diyorsunuz ?. Önümüzde hafta 72. Bölüm de yok diye duydum.

Ay yapım, Kerem Çatay’a, senaristine, yönetmen Mehmet Ada Öztekin’e, tüm çekim ekibine, Oyuncular başta, Kıvanç Tatlıtuğ (Kuzey), Öykü Karayel (Cemre), ve Buğra Gülsoy (Güney) ve bütün diğer oyunculara, bu güzel dizi için sonsuz teşekkürler. Ben kendi adıma keyifle izliyotum Kuzey Güney'i.

Her şey gönlünüzce film gibi olsun, saygı değer okuyucularım.

Sevgilerimle,

Abdurrahman Balcılar