Mizah dergilerine ne oluyor böyle ?

30 Nisan 2015 tarihli Penguen Dergisinin üstünde son üç yazıyordu. Bir önceki haftada son dört yazdığına göre ya derginin kapanmasına bir geri sayış var. İyimser bir olasılıkla dergi haftalıktan aylığa dönüyor. Yoksa son dört, son üç diye bir saymanın mantığı var mı acaba ?

Neden böyle oldu ? Niye mizah dergileri satamaz hale geldi? Bir AVM merkezinde bir kız sanırım sevgilisi oğlana '' Mizah dergisi alalım '' diyordu. Oğlanın verdiği yanıt olayı özetliyordu '' Boş ver. Online okuruz ''. Yani dergiye para vermeden, internetten okuruz... Kendimce mizah dergilerinde bu düşüşü madde madde analiz ettim.

1) Mizah dergileri internete yenik düştü. Facebook'ta kişi sevdiği çizerin ya da yazarın , çizgisini-yazısını tarayıp, fotoğrafını çekip kendi sayfasında paylaşıyor. Kaç paylaşılan karikatüre ; çizgi = Met Üst diye not düşmüşümdür örneğin. Sanal alemde paylaşılan karikatür ve yazılarla yetinen insanlar mizah dergilerini almamaktadır.

2) İnternette, Zaytung, Resmi Gaste gibi mizah siteleri büyük ilgi görmekte bu da basılı mizah dergilerine olan talebi azaltmaktadır.

3) Mizahçılar mizah dergilerini yeterince sahiplenmemektedir. İsim vermeyeyim. Örneğin falanca ünlü bir mizah yazarı dizilere, filmlere senaryo yazıyor. Hatta yetinmiyor. Diziler ve filmler kotaran bir prodüksiyon şirketi kuruyor. Oysa eskiden mizah dergilerinde haftalık yazıları yayımlanıyordu.

4) Eskiden dergilerin bir çalışma günleri olurdu. O gün gece boyu çalışırlar ve sabahlanırdı. Ve amatör çizerlere ve mizahçılara önem verilirdi. Şimdi dergilere bakıyorum. Dışarıdan amatörlerin karikatür yollayabildikleri sayfalar yok. Dolaysıyla usta-çırak ilişkisi ortadan kalkmış.

5) Dergiler büyük bir şirkete dönmüş. Yok karikatür baskılı tişörtler, yok bardaklar. Yok dergilerin kış seçkisi, yok bahar seçkisi. Bu seçkilerin her biri kuşe baskılı pahalı. Yani okur doymuş. 

6) Mizah dergileri okurun kalbine artık ulaşamıyor. Eskiden bir sağcı Oğuz Aral'ın Gırgır Dergisini alır ve kıza kıza da olsa okurdu. Şimdi mizah dergileri ailecek okunacak yayın organları değil imajı var ne yazık ki.

7) İşin en dramatik tarafı da şu ; Yaşanan gündelik yaşamda gördüğümüz mizah, kara mizah, mizah dergilerindeki mizahın önüne geçmiş. Mizah dergileri eski fırlamalığını ve cazibesini kaybetmiştir.

Mizah dergilerinin eskisi gibi çokça sattığı bir Türkiye diliyorum. Her şeye karşın. Çetin Altan'ın deyimiyle '' Enseyi karartmamak lazım ''. Aynen öyle !...