Neden Blog Yazıyorum?

Satır ve dizelerin izinde...

Yaşadığımız hayatı yöneten sistem
Sanki bir yatılı okul gibidir
Her şey için ayrılmış
Sınırları belli zamanlar,
Sanki bir makinenin şaşmaz düzeni
Ve senin dışında ayarlı bir işleyiş içerir

Bu işleyiş öylesidir ki,
Çoğu kez seni,
Çalışmanın hayvanı ile
Tüketimin ve yapay hazların
Hem robotu hem de hayvanı kılar
Ve bir sarkaç misali, hep kararlıca salınır.

Yatılı okul bazen bir kışlaya,
Bazen de hapishaneye dönüşür
İşte öylesi anlarda
'Okul yine de iyiydi' diyesin bile gelir...

Bu hal ve gidiş, insan olan insanda bazen
Hem içsel hem bedenen, derin yaralar açar
Akıl, bilinç sahibi ve düşünen insanı
Çoğu kez yalnız, hüzünlü ve kaygılı kılar
Sığınaklara kaçmasına
Ya da ütopyalar aramasına yol açar.

Sarkaç da sonuçta bir makinedir
Bazen o da salınmaktan yorulur
Ve bazen de bozulur ve durur.

İşte bu durma anlarında
İnsan kendiyle yüzleşir
Ve zamanla bu eylemin
Tek başına olamayacağını da öğrenir
Ne demiş Goethe," İnsan kendini yalnızca insanda tanır!"

Yatılı okulu, yatısız olanla
Kendini, hayalinde olanla
Mevcut sistemi de, ütopyasıyla
Değiştirmek ister insan...

Değişim, dönüşüm, ütopyalarımız diyenlerse
Önce çok sayıda ve gençken
Sonra bir bakarsın ki arkana...
Evlilikler, işler, güçler
Çocuklular, mallar, mülkler
Ya da tam tersi, işsiz güçsüzlükler
ki onlar artık genç de değildirler...

Zamanla
İçindeki kaygı ve hüzünle
İç içe yaşamayı öğrenirsin
Kağıta kaleme sarılır yazarsın,
Kendi gerçeğini paylaşırsın,
Kaygı ve hüznünü azaltmaya,
Sevinçlerini ise çoğaltmaya çalışırsın!

Bir süre sonra ise,
'Yazıyorum, o halde varım'
Ya da 'yazamasam yaşayamazdım' dersin
Böylece herşey birbirinin içinde erir
Çayına şeker diye katılan tuz önemli değildir
'Önemli olan paylaşarak tat almak' der ve geçersin!

Geçen sensin aslında, insanın kendisidir
Zamanın o sonsuz tünelinde
Onun çok kısa bir kesitinde
'Bir hoş seda olarak' küçük bir iz
Bırakmak isterken de...

İ.Ersin KABOĞLU
21. Şubat. 2009, Ankara

Blognot:

- Güzide Milliyet Blog ailemizde oluşan bu hoş gelenek doğrultusunda, beni işaret ederek değerli papirüsu yazmam için uzatan sevgili MB Yazarları Şerife Mutlu, Zelinartug ve Sirel hanımefendilere çok teşekkürler. Sizler gecikmem için, tespit edemediklerim varsa, onlar da dikkatsizliğim için beni lütfen bağışlasınlar.

- Çoğu arkadaş bu konuda yazdı. Yazmayanlar arasından, eğer zamanları ve koşulları uygunsa, ben de bu değerli papirus'u çok değerli, kalemi kuvvetli yazarlarımızdan 'Yeşilzerzevat', 'Ali Nail', 'Yağmur Zamanı' ve 'İlke Veral'e aynı anda uzatmaktan mutlu olurum.

- Bu konudaki benzer duygu ve düşüncelerim için bir önceki ("İstediğim ve özlediğim..." başlıklı) bloğuma da bakılabilir.

http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=163274