Nereye gidiyoruz?

Çok değil, bundan birkaç yıl öncesine dönecek olursak bile sadece birkaç yıl içerisindeki değişimin olumsuzluğunu gençlerde gözlemleyebiliriz. Daha iyiye gitmesi umut edilmiş olan gençlik, maalesef kötüye gitmektedir.Gerek eğitim düzeyi olarak, gerek değer yargılarına sahip çıkma, gerek saygı, gerek sevgi gibi birçok konuda; eskiden bulunduğumuzdan daha kötü bir konumdayız..

Bunun temel nedeni büyüyen nüfus, ve tabii gelişen teknoloji olabilir..

Eskiden her biri birer güneş olan gençler yetişiyordu şimdi ise başka güneşlerin ışığına muhtaç, gölge olup kalmış gençler görüyoruz.Kendini dahi aydınlatamamış ki, ilerde ülkesine, vatanına yararı olsun..

Üzülüyoruz…

Çünkü bu olmamalı emanet edilene sahip çıkacak olan.. çünkü önce kendisi olabilmeli ..

Kendini bulamamış hangi bireyden, olgun tutum ve davranışlar, doğru kararlar bekleyebilir ve ona güvenebilirsiniz ki?

Günümüzde kaç genç tarihini çok iyi biliyor? Nereden gelip, nerede olması gerektiğini ve ne yapacağını?

Kaç genç kitap okuyor severek?

Kaç genç uzak kalabiliyor gelişen teknolojiden..? Kaçı bunu yapmayı istediği için uzak kalıyor?

Kaçı diyor "şükürler olsun" diye?

Kaçı değer biliyor? kaçı ciddi anlamda çalışıyor? ve merak ediyorum; kaçı başarıyor?..

Hayır bu demek değildir ki, hiçbir şey yapmıyorlar yahut hiçbir çaba sarf etmiyorlar..

sadece bir gerçek var ki, ciddiye alınmıyor eskisi kadar ne geçmiş ne gelecek..

Çıkar peşinde insanlar çoğalıyor.. yalanlar çoğalıyor.. Kendi kardeşine düşman kesiliyor bir diğeri .. Eskiden zekasıyla tanınanlar şimdi görünüşüyle belleğe kazınıyor ve yer ediniyorlar içlerinde bulunmayı sectikleri toplumlarında.. Oysa; zeka konuşabilmeli “converse” marka ayakkabılara fırsat doğmadan.. Oysa; gerçekten sahip çıkabilmeli bir genç kendi değerlerine, başkalarınınkine çıkmadan önce.. Sevmek zorunda olmadığı bir şeyi sevmek zorundaymış gibi hissederek seviyormuş gibi yapması-sırf fark yaratabilmek amaçlı- ne kadar acı değil mi? ne kadar zavallı bir durum.. Aileye karşı gelmeyi marifet bilmek.. Teknolojik gelişime olması gerektiğinden fazla önem verip, tembelliğe alışmak; hep önüne hazır yemek konması, üretememek, ve aslında en zayıf nokta olan gençlerin hedef seçildiklerini bilememeleri, görememeleri, düşünememeleri gerçekten çok çaresiz bir durum..

Geçmişten bugüne..

Belki okuma yazma düzeyi arttı evet.

Daha çok çocuk okula gidiyor.

Belki artık ayrım yapılmıyor kız-erkek arasında yahut gençlere baskı yapılmıyor.

Asılmıyor "dünya yuvarlaktır" gibi teoriler üretenler ve farkında mısınız tüm bunlara rağmen yetişmiyor bir Atatürk daha.. Yetişmiyor o eski sanatçılardan da.. ne siyaseti kalıyor tartışılmaya ne sanatı ne başarısı bugünün.

Bugün gençlerin elinde duruyor, mirasa sahip çıkılmıyor bu yüzden bugünün azalmış değerleri ile birikiyor yarına dair umutsuzluklar ve görünen madalyonun sadece şâşalı yüzü oluyor. Yıkanan beyinlerin önüne geçilemiyor. Tanımıyor robotlaşmış bir nesil kendi doğru bellediğinden başka fikri. Tanımıyor doğruyu aslında.

At gözlükleriyle büyüyor.Farkında olmadan esiri oluyor başkalarının ve farkında olmadığı için isteyerek yapıyor bunu..

Cinayetler artıyor, kavgalar, kötü madde bağımlılığı, evden kaçanlar, eğitimdeki başarısızlık artıyor.. Maneviyatsızlaşıyor duyguları bile.Nelik oranı düşüyor, maddeye verilen önem artıyor..Doksan yaşındaki teyze ayakta bekliyor otobüste, çünkü genç uyuyor numarası yapıyor yer vermemek için.

Parası olmayan küçümseniyor ve dışlanıyor doğruyu konuşan.

Hak etmeyen insanları hak etmedikleri tahtlara oturtanlar, başarıyı bu denli basite indirgeyenler, haksızlıklara göz yumanlar hatta bizzat haksızlık yapanlar, menfaatler için gençleri zehirleyenler, bu eğitim sisteminin başındakiler, aileler… beş para etmez tv programları yapımcıları, ve o tv programlarından medet uman ebeveynler!! Şimdi cevap verin bana, gençlik mi kötüye gidiyor? Yoksa sürükleniyor mu?

Geçmişten bugüne..

Gençlik kötü...Hazırlayın kendinizi çünkü daha kötü olacak.

Asfaltı bozulmuş izlenen yolun, yol ilerledikçe. Durup baştan yapmaya cesaret gerek. Cesareti gösterecek olanlar gerek..

Yok..

Bugüne ulaşana dek, iyiye gittiğimizi savunduk. İyiye gittiğimize inandık. Oysa ki geriye dönüp baktığımızda, ilerlemek adı altında gerilediğimizi görüyoruz. Acı..

Ama daha da acı olanı, hala ilerlemiş olduğumuzun sanılması..