ÖĞRETMENİM AZİZ ARIÇ

 SEVGİLİ ÖĞRETMENİM AZİZ ARIÇ’I ANMAK 

 Sevgili öğretmenim Aziz ARIÇ Mardin  / Kızıltepe’de benim ilkokul öğretmenimdi.  5 Ocak 2014 ‘de Aydın’dan aramızdan ayrıldı.  5 Ocak tarihi belleklerimizde ayrı bir yeri vardır. Güney illerimizden Adana’nın kurtuluşu ve büyük Bayrak Şairimizin Arif Nihat Asya’nın ölüm yıldönümüdür.  Bu vesile   ile Arif Nihat Asya’yı da saygıyla ve rahmetle anmadan geçemeyeceğim.

Arif Nihat ASYA: ( 1904-1975)  yılları arasında yaşayan Arif Nihat Asya 5 Ocak 1940'ta kaleme aldığı "Bayrak şiiriyle Türk edebiyatında unutulmaz isimler arasında girdi. Bugün milli bayramlarda özellikle öğrenciler tarafından heyecanla okunan  "Bayrak" şiiri büyük beğeni topluyor.  Adı geçen şiirden bir kaç dize ile şairimizi bir kez daha rahmet anmak istiyorum:

BAYRAK

Ey mavi göklerin beyaz ve kızıl süsü,
Kız kardeşimin gelinliği, şehidimin son örtüsü,
Işık ışık, dalga dalga bayrağım!
Senin destanını okudum, senin destanını yazacağım.

Sana benim gözümle bakmayanın
Mezarını kazacağım.

Seni selamlamadan uçan kuşun
Yuvasını bozacağım.

Dalgalandığın yerde ne korku, ne keder...
Gölgende bana da, bana da yer ver.
Sabah olmasın, günler doğmasın ne çıkar:
Yurda ay yıldızının ışığı yeter.

Şimdi sadeye dönelim. Aziz Arıç 1957 yılında benim ilkokul öğretmenimdi.  Köyümüzde ( Esenli) eski adı Girmelhep’te okul yoktu. Değerli muhtarımız Abdurrahman Tarı Bey, tarafından bizleri köyden dört öğrenciyi Kızıltepe’de bulunan Merkez İlkokulu’na yazdırmıştı.  Okul arkadaşlarımızdan: Seyfettin Tarı, Cahit Tarı, İsmet Demirat ve bendeniz Abdülkadir Güler. Bunların üçü amca çocukları idi… Kızıltepe’de o yıllarda tek bir okul vardı. Merkez İlkokulu. Okul arkadaşlarımızdan Seyfettin Tarı’ yı birkaç yıl sonra bir trafik kazasında kaybettik. Onu da rahmetle anıyorum.

O yıllarda zor okuduk,  o günler de okula yayan, yapıldak kar, yağmur, soğuk, çamur ve ayaz demeden her gün okula geliyorduk. Yolumuz yaklaşık yayan 45 dakika idi.O yıllarda eğitim- öğretim çift eğitimli idi. Sabah okula geliyor ve öğleden sonra saat 15. 15’ de okuldan ayrılıyorduk. Günde 5 saat ders görüyorduk,  öğle yemekleri okulda yoktu, evden getirdiğimiz ekmek, çökelek, haşlamış bir yumurta, biraz peynir veya beş, altı zeytinle karnımızı doyuruyordu. Biz böyle okuduk ve yaşadık. Şimdiki öğrenciler bunlardan ibret almalarını diliyorum. Çantalarımız tahtadandı, ayaklarımızda GİSLAVET lastik vardı.  Bunu bulamayanlar da vardı… 

Sözünü edeceğiyim Aziz Arıç Öğretmen, halden anlayan bir öğretmendi.  Bizi çok seviyordu, havaların çok soğuk ve yağmurlu olduğu günlerde bizi öğlenden sonra hemen eve gönderiyordu. Sevecen, sevgi ve saygı dolu bir öğretmendi.  Bir gün okulda veli toplantısı yapılmıştı, O zaman, bizi yani Esenli’den’ ( Girmelhep)’ ten gelenleri örnek göstermiş ve babalarımızı tebrik etmişti.

Köydeki arkadaşlarımdan yalnız ben okula devam ettim. Ortaokuldan sonra Diyarbakır Erkek İlköğremen Okulu’na yatılı olarak başvurdumsa da başarılı olamadım. Sonradan gündüzlü olarak başvurdum ve kazandım, üç ay sonra da yatılı oldu. Bunun da ayrı bir öyküsü vardır. Kısmet olursa bunu bir başka yazımda yazacağım.  Aradan yarım asırdan fazla bir zaman geçti, koca 65 yıl. Sevgili öğretmenim Aziz Arıç Bey’i hiç unutmadım. 1970-1980 yılları arasında onun ağabeyi Abdülkadir Arıç Bey’de Muğla ve Aydında Milli Eğitim Müdürü olarak görev yaptığını öğrendim.  Ancak onunla tanışmak kısmet olmadı.  

Diyarbakır Erkek İlk Öğretmen Okulu’ndan 1964 yılında mezun oldum. İlk tayın yerim Kırşehir ili, Çiçekdağı ilçesinin Demirli Köyü oldu.  Daha sonra Mardin, Kızıltepe, Diyarbakır, Şanlıurfa  ( Akçakale, Hilvan ve Suruç) Yatılı Bölge okullarında Türkçe Öğretmeni ve Okul müdürü olarak görev yaptım. Aradan yıllar geçti. 1985 yılında Şanlıurfa’dan Aydın /Söke  İlçe Milli Eğitim Müdürlüğüne tayınım çıktı. Şube Müdürü olarak görev yaptım. Bu yıllarda yanılmıyorsam 1986’da benim sevgili öğretmenim Aziz Arıç Bey’de Aydın’da Efeler Lisesi’nde Fransızca öğretmeni idi. O yılların 24 Kasım Gününde Aydın’a gittim. Bir demet çiçek ve yeni çıkan “Harran’da Atatürk Çiçeği” ( şiirler 1986/ İzmir)  kitabımdan birkaçını alıp, adı geçen okula gittim.  Sevgili öğretmenimle orada kucaklaştım. Beni, öğretmen arkadaşlarına tanıttı. Sevgili öğretmenimle birkaç kez daha görüştüm ve hatta 1998’lerde muhterem eşiyle birlikte Söke‘ye kadar gelip evimize geldiler, birbirimizle o tatlı günleri bir kez daha anmış olduk...

Aradan yıllar geçti sevgili öğretmenim Aziz Arıç Bey, 5 Ocak 2014 günü aramızdan ayrıldı.   İşte o günlerin anısına yazdığım bu şiirimi sizlere sunuyor ve sevgili öğretmenim Aziz Arıç’ı  saygıyla ve rahmetle anıyorum.    

         SEVGİLİ ÖĞRETMENİM  

                        Sevgili Öğretmenim Aziz ARIÇ’ a saygılarımla.

Öğretmenimin sözleri

Bu sabah güzel mi güzel

Gözbebeklerinden yankılar

Buram buram dostça

                        Tüm insanlara

                               El ediyor

                                       Merhaba

Öğretmenimin gözleri

Alev alev, pırıl pırıl

Türkiye okunuyor

Gözlerinden ılgıt ılgıt akça 

Konuşuyor

                               Öğretmenim

                                       Dağlarca  

Öğretmenimin elleri

Öpülesi, öpülecek  ellerdir

Özgürlük türküsünü söylüyor

Burcu burcu pakça

Ve öğretmenim

                               Kara tahtanın

                                               Başında 

                                                        İnsanca… ( 1 )                                     

1-Dicle Köprüsü / Şiirler, Abdülkadir Güler, Çaba Yayınları- Ankara 1970

2- Harran’da Atatürk Çiçeği / Şiirler, Abdülkadir Güler , İzmir 1986

5- Gönül Eri Dergisi - GÜLDESTE 2021- Hazırlayan: Hilal Aydın / Salihli  Aralık  2021 

NOT: 10 Ocak  Günü,  çalışan  Gazeteciler Günüdür. Başta  Söke Ekspres   çalışanları ve yazarları olmak üzere tüm gazeteci  çalışanlarının bu mutlu günlerini kutluyor, cümlesine  sağlık ve başarılar diliyorum.   A.GÜLER  

Abdülkadir  GÜLER

11 Ocak 2022- SÖKE