Okuduğum en güzel kitaplar ödünç olanlardı

Bugün odamdaki kitaplığımı düzenlerken farkettim ki, okuduğum en güzel kitaplar ödünç olanlardı. Yani şuan kütüphanemde olmayanlar.. Zaman zaman sayfalarını karıştırıp, içlerinde kaybettiğim bir satırı bir kez daha okuyamayacağım kitaplarım..Hepsini almaya sadece servetin yetmeyeceği kitaplarım..

Bir edebiyat öğretmenimiz tatil dönüşü hangi kitapları okuduğumuzu öğrenmek istemişti. Kitapların ismini söylediğimde öğretmenim yazarlarını da sormuştu, cevabını bilemediğimde utanmıştım. Şimdi hatırlamıyorum, keşke hatırlasam, o yaşımda kimbilir hangi kitaplarla ve yazarlarla tanışmıştım.

Bugün kütüphanemde bulunmayan kitapların isimlerini hatırlamak istedim birden.. Hangi birini hatırlayacağım ki..

Okumaya susadığım zamanlarda kütüphanelerini bana açan arkadaşlarıma, büyüklerime teşekkür ediyorum. Benimmişcesine sahiplenmiştim onları, vermek zordu. Kitaplarını bir çırpıda okuyup teslim ederken bir diğerini almaktan utandığım bu insanların cömertliğine teşekkür ediyorum.

Şehir kütüphanesinin yollarını da arşınlardım çokça. Kitaplarının yağmalandığını ve artık yeni eserlerin eklenmeyeceğini öğrendiğim o kütüphanenin hiçbir kitabına el koymadığımı, her bir kitabı zamanında teslim ettiğimi hatırlıyorum.Kitap çalmak en masum hırsızlıktı oysa, kimbilir kimler çalmıştı. İade edilmemişti kitaplar ve kütüphane çıplak kalmıştı.

Tiyatroya giderken okumak istediğimiz oyunların tekstlerini hiçbiryerde bulamıyorduk. Bulduğumuzda da fırsatı kaçırmadan kopyasını çektiriyorduk. Tiyatro hocalarımız yıllardır binbir emek ve zahmetle edindikleri kitapları bizimle paylaştıklarında ne çok seviniyorduk. Çok kıymetliydi kitapları, bazen defalarca tembihliyorlardı kitapların başına bir iş gelmesin diye, güceniyorduk.

Arkadaşlarımla kitap alışverişlerimde ilk hayat dersimi aldım belki de. Giden kitap geri gelmiyordu. Gelmediğinde nedenini merak ediyordum, işin aslını araştırdığımda kitabımı verdiğim arkadaşımın kitabın kapağını bile aralamadığını anlayınca üzülüyordum. Sözünde durmayıp, teslim edeceği günde yine eli boş gelen arkadaşlarımla arama mesafe koyuyordum.

Bugün kütüphanemle ilgilenirken; beni zenginleştiren, bugünkü beni inşa eden yüzlerce kitabı ve kitaplarla buluşmamı sağlayanları düşünerek hüzünlendim. Hayatımın bugününde olmayan ama geçmişte en az bir kitaplık ilişkim olmuş insanları özledim. Biraz ihmal ve biraz sorumsuzluk yüzünden şuan kütüphanemde olmayan kitaplarımı özledim. Kütüphanesini eksiksiz oluşturan ve her bir kitabını hala defalara okuyanları kıskandım.

En az kitap alacak kadar kadar zengin olmayı diledim bugün. Zengin olmayacaksam bile, birilerinden ödünç alabilecek kadar güvenilir kalabilmeyi.. Dimağımı ve gözlerimi sağlıklı tutabilmeyi..