Otobüs insana değil, insan otobüse uymak zorundadır! Sırası gelen iner otobüsten!

Hayat otobüs gibi... Binenler inenler... Oturanlar, ayakta duranlar... Hayat otobüsünde annenin ya da babanın kucağında gözlerini açarsın, eğer baştan şanssız başladıysan hayata onlar bile yoktur yanında... Hayırsever biri ya da bir görevlinin kucağındasındır o seni yere bırakana kadar... Hadi diyelim annenin kucagında olabilecek kadar şanslısın, ama bu yetmez annenin de şanslı olması gerekir ki oturacak yer bulabilsin kendine, eğer annende şanslıysa büyüyene kadar onun kucağında kalırsın işte... Bu arada inenler binenler olur otobüse... Otobüsten inen birinin yerine başkası oturur... Yol boyunca ayakta kalmak zorunda olanlarda vardır, hayatları boyunca rahat edemeyenler yani... Başkalarına yer vermeyi seçenler de vardır tabi, yol boyunca rahatsız gitmeyi göze alacak cesarette olanlar... Ya da ayaktakilerin çantalarını, torbalarını tutarak onlara destek olmaya çalışanlar da vardır, onlar başkalarına yer verebilecek cesarette değillerdir belki ama yinede vicdanlılardır, yaşlı ya da çocuklu birini görünce uyuyormuş gibi yapamazlar, vicdanları buna mani olur... Rahat bir yolculuk geçirmezler ama otobüsten inince bu iyilliklerinden dolayı rahata kavuşcaklarına inandıklarından, iç huzuru içinde tamamlarlar yolculuğu...

Otobüste nasıl davrandığımız da önemlidir, o vakti nasıl geçirdiğimiz mesela, boş boş etrafa bakarak mı geçiriyoruz, kitap okuyarak kendimizi mi geliştiriyoruz, başka yolculara yardımcı olup bildiğimiz seyleri mi aktarıyoruz ya da onları rahatsız edip bir an önce otobüsten inmemizi istemelerini mi sağlıyoruz... Bunlar çok önemlidir, başka yolcuların senin hakkında ne düşündüğüne çok önem verirsin çünkü, ayıp olan bir şey yapmamaya, soğan sarımsak yiyip otobüse binmemeye dikkat edersin, başkaları seninle ilgili kötü şeyler düşünsün istemezsin... Ama bunları hiç umursamıyanlarda vardır. Daha beteri de vardır hatta, mesela sapıklar! Başkalarını taciz ederler, anlaşılırsa diğer yolculardan büyük tepki alırlar. Otobüsün içinde sapıkların az, normal insanların her zaman çoğunlukta olmasını dilerim çünkü diğer türlü otobüsün düzeni bozulur...Keşke hiç olmasa tabi ki ama mutlaka böyle tatsızlıklar olur... Otobüsün olmazsa olmazlarındandır kavgalar, tartışmalar...

Bir de ne onunla ne onsuz bir durumu vardır otobüslerin... Binmek istemezsiniz aslında ama başka şansınızda yoktur... İlla binmek zorundasınızdır uzak bir yere gitmek için... Otobüsün yolu bellidir, hiçkimse için yolunu değiştirmez... Öyle istediğiniz yerde inemezsiniz, belli duraklar vardır sizin için önceden belirlenmiş , kaderinizdir işte... Ya bu durakta ya da diğerinde ineceksin, bazen 'durdurun otobüsü inecek var!' diye bağıırp otobüs durmayınca bir şekilde kendini otobüsten atanlarda olur tabi ama onlar istisnadır... Otobüsün ağırlığına dayanamamışlardır.... Otobüs bu, her zaman günlük gülistanlık değildir işte. Bazen yakınlarımızın özlemi sarar herbir yanımızı, bazen yan koltukta oturan güzel kız yüz vermez, bir an önce inmek istersiniz otobüsten... Herkesin bir sebebi vardır, zaman zaman bu yolculuk bitsin artık, bu çekilecek çile mi demek için. O bir anlık kızgınlık, bezmişlik alışkanlıkların ağır basmasıyla kendini kabullenişe bırakır. Zaten otobüs insana değil, insan otobüse uymak zorundadır. Hayatından memnun olanlar da vardır tabi. Sevgilisiyle yanyana olan biri bu yolculuk hiç bitmesin, sonsuza kadar ayrılmasınlar ister..Ama otobüsün yolu da, saati de bellidir, kimseye ayrıcalıklı davranılmaz..

Otobüste kim olduğun, ne olduğun önemli değildir aslında ama bazı insanlar bunu farketmezler. Biraz daha üstü başı düzgün olanlar, pis olanların yanına oturmak istemezler. Oysa ki yol uzundur yolda kimin ne olacağı belli değildir ki... Kendilerini daha üstün görürler ama yanılırlar. Herkes eşittir otobüste... Gideceğimiz yerde, yolculuk saatimizde üç aşağı beş yukarı aynıdır... Herkes aynı yere ulasır sonunda.... Sırası gelen iner otobüsten... Ne yaparsak yapalım son duraktan ötesi yoktur bu hayatta...

Sağlıklı, huzurlu, rahat bir yolculuk geçirmeniz dileğiyle...