Öyle bir gün işte

Haziran ayına ulaşmamıza ne kaldı ki... Ama hava o kadar kötü ki. Günlerdir güneşe hasretiz, üstüne üstlük bir rüzgar esiyor ki... Islık çalar gibi, bazen de uğultu insanı ürkütüyor. Gök gürültülü yağmur da geliyormuş... Bulutların rengi de insanın içini karartıyor.

Ama günlük yaşamın gereksinmelerini yerine getirmek yine her zaman olduğu gibi benim işim. Dönem ortası sınavından gelen oğlum ve öğle yemeği için eve gelen eşim " Ne yemek var? " diye soracaklar. Bugün işin kolayına kaçtım. Markete gidip resmini eklediğim SUSHİ yi aldım onlar için. Akşam yemeğini hazırlamadan olmaz. Saat üçten akşam ona kadar özel ders verdiğim öğrenciler gelecek sırayla. Onların da sınav dönemi ve yakında İngilizce yeterlik sınavı var.

Bir diğer işim üniversitede. Öğrencilerle yarın bir Türk filmi izleyeceğiz. "Ne dediklerini anlayamıyoruz." sızlanmalarını duymamak için filimdeki konuşmaları kağıda yazdım. Tam otuz sayfa... Elim kolum tutmaz oldu. Amacım Türkiye'deki yaşamı tanıtmak. Töre kelimesini açıklamak... Ders kitaplarında yer almayan deyimleri konuşmaları tanıtmak... Umarım emeklerim boşa gitmez. Ne yazık ki mezun olan öğrencilerimiz Türkçe 'yi akıcı bir şekilde konuşamıyorlar. "Nerelisin?" diye sorunca yanındaki arkadaşına "Ne soruyor" diyen öğrencilerimiz bile var. Benim dersim seçmeli ve üçüncü ve dördüncü sınıf öğrencileri alıyor . Her cuma günü bakalım bugün nasıl geçecek diye duraksadığım anlar bile oluyor.

Bir yandan domuz gribi korkusu da var. Başbakan her gün televizyonda. " Telaşa kapılmayın, önlemler alındı diyor " diyor ama normal grip gibi orada burada görülüyor. Bulaşıcı özelliği yüksek olduğu için özel klinikler o tür hastalara bakmayacaklarını yazan kağıtları astılar kapılarına. Tanrıya şükür can kaybı olmadı şimdiye dek... Ve eskisi gibi haber de olmuyor.

Kuzey Kore atom bombası denemesi yaptı. " Yüreğimiz ağzımıza geldi." başlıkları, eleştiriler ve uyarılar sözde yapıldı ama şaşırdığım konu "Kimyasal silah " var deyip IRAK 'a saldırıp hükümet deviren ABD, benzer tepkiyi neden göstermiyor. A.. Hatırladım. Kuzey Kore de petrol yok ve aç insan çok... Ama iki de bir Japon denizine füzeleri atıyor.... Sonumuz hayrola.

Oğlum okuldan geldi "Ne yemek var?" diye sordu. Yedi yemeğini. Ben kalorisi düşük pirinç lapasına talim...

Birazdan ögrencilerim gelmeye başlar. Hem evhanımı hem de çalışan bir olarak akşam yorgunluktan bitap düşeceğim.

Daldan dala atlayarak yazdığım yazımı sonlayıp çalışma odama geçeyim.

Hepinize güneşli, iyi günler... SAĞLICAKLA KALINIZ.