Pırasanın içinden havuç çıktı...

Bugün akşam yemeğinde evdeydim. Genel olarak dışarıda olduğum için ailemle yemek istedim. Dışarıdayım ama boş da gezmiyorum. Yanımda yine sevdiğim insanlar oluyor, ailem gibi... Yine ister istemez bu konuyu kısa keseceğim çünkü bahsetmek istediğim görünmeyen ama hayatımızın her saniyesinde yaşadığım ya da yaşadığımız birşey. Gelelim hikayeye:

Yatağıma yatarken saatimi 2 saat sonrasına kuruyorum çünkü kalkıp annemlerle yemek yiyeceğim. Mutluyum, kalkıyorum ve sofra hazır olana kadar 10dk. oyalanıyorum. Arkadaşlarıma telefon açıyorum ve evden çıkarken ne giysem diye şöyle bir bakıyorum dolabıma.
Sofraya oturuyoruz, tavuk çok kötü koktuğu için yemiyorum. Sebzelerden atıştırıyorum.Yemeğin sonuna doğru büyük olan teyzem annemden tabağına zeytinyağlı pırasa koymasını istiyor. Annemde koyuyor. Teyzem tabağını geri alıp masaya koyarken bakıyor ve
-Havuç yok muydu? diyor.
Pırasanın içindeki birkaç tane havuçtan bahsediyor aslında.Annem de:
-Var diyor ve borcamın içinden birkaç tane daha havuç seçerek tabağına koyuyor.

''İşte!'' diyorum babama ''hayat da böyle''...

Herkes sevdiklerine birşeyler veriyor isteyerek veya istemeden ama sevgiyle, iyi niyetle aynı pırasa gibi. Fakat karşısındaki kişi de onunla alakalı veya değil, içinden veya sesli olarak beraberinde istediği diğer şeyi soruyor.

Veren kişi bundan habersiz aynı pırasanın içindeki havuç gibi. Babam da bana diyor ki, ''eğer pırasayı isterken havucu da isteseydi böyle birşey olmazdı''. Ben de diyorum ki ''o pırasayı isterken havucu da istediğinin farkında bile değildi, öyle bir ayrım yapması gerektiğini bilmiyordu. Nasıl olsa havuç da gelecek diye düşündü''.
Babam, ''yani ne istediğimizi bilmiyoruz?''
Ben, ''aynen öyle!''.

Aklıma gelen örnekler arasında sevgililerimizi ele alırsak eğer herzaman bir sevgilimiz olunca mutlu olacağımızı düşünürüz. Bu bir bakıma doğrudur.Evde yemek yokken pırasa alıp onu pişirmeyi istemek gibi birşey ama ya pırasanın içindeki havuçları soracak olursa...