Pişmanlık

Klasik bir deyim vardır 'dünya'ya tekrar bir daha gelsem gene aynı işimi vapardım' diye. Tam da adeta benim için söylenmiş söz gibi'..

Çok seviyorum işimi. İyi ki ebeveyinlerim basma kumaş satarak tekstil konfeksiyon işiyle yüzyıl'a yakın süre meşgul olmuşlar ve iyi ki de özellikle merhum amcamın yanında dükkan temizliği yapmışım yıllarca çocukluğumda.

Merhum pederimle merhum amcam'ın para hakkında konuştuklarına hiç şahit olmazdım. Her ikisinin iyi güzel ve kaliteli ürünleri satmaktan başka tek amaçlarını göremezdim.. Yani 'çok satalım, çok kazanalım' felsefeleri yoktu ikisinin de ama kasabanın sayılı üç beş esnaftan biriydiler toprakları bol olsun.

İlk Orta Lise öğrenimi o dönemde 'sabahçı ve öğleci' diye çift tedrisat öğrenim gördüğüm için her gün dükkanımızla zevkle ilgilenir siler süpürür ve ürün satışlarında yardımcı olurdum.

'Sen, ben' kavramı yok, 'biz' kavramı vardı mağazanın içinde..

İlk butiğimi çocukluk yıllarımda hayalini kurduğum ve sık sık çizimini yapmış olduğum dekoruyla en iyi en yeni model ürünleri satmak amaçlı 'biz' diye açmiş ve hedefimi şöyle belirlemiştim; 'çok çalışmak, çok çalışmak ve güzel doğru işlere imza atmak, doğru ve güzel işler ortaya çıkarıldığında maddi kazançlar kendiliğinden ortaya çıkacaktır'..

Evet aynı o şekilde başladım merhum amcam'ı örnek alarak.

İyiki de öyle başlamışım. Tek pişmanlığım, birisinin istemeden maddi kazanç yoluna sevketmek.

Hayat, pişmanlıkla da güzeldir, benzer pişmanlıklar olmadan.