Sadece iki damla…

Pusu kurdular sanki göz yaşlarım göz pınarlarıma, sürekli tetikteler bu aralar. Bir emir alsalar akmak için, yüksek şelalelerin derin ırmaklara hızla bıraktıkları gibi akacaklar yüreğimden dışarıya.

Göz kapaklarıma kadar geliyorlar bazı zaman, uzun uzun bekliyorlar çaresiz.

Göz kapaklarım öyle bir kilit vuruyor ki kendine, sanki inat ediyor damlalara.Dışarı çıkmasınlar diye, kirpiklerimle anlaşıyor adeta.

Boğazım düğümleniyor, yüreğim kirpiklerimle savaşıyor, göz yaşlarım ise çaresiz emir bekliyor oldukları yerde sessiz sessiz.

Sonra, sonra kalbim dayanamıyor daha fazla, akın hırçın pınarlar gibi dinlemeyin kimseyi diyor, aklım ise herkese hükmedip asla diyor…

Onlarla savaşmaktan yoruldu bedenim.Oda bir aklıma bir kalbime yenik bakıyor damlalar arasından hayata.

Bu kadar uğraşırken ben, hayat ne yapıyor peki???

Kendimle, ruhumla, bedenimle, kalbimle savaşırken ben oda bana inat akışını sürdürüyor.

Göz yaşlarıma nispet edercesine hızlı hızlı akıp gidiyor….