Sarı Çocukluğum

Sapsarı, içi boş, plastik bir ördekti çocukluğumun kanat takıp uçamayan oyuncağı...
Hep, durgun sularında yüzdürürdüm ömrümün. Yağmur göllerinde çamura bürünür, kirler süzülürdü suskun gagasından.
Sapsarı, ele avuca sığan bir oyuncak ördek!...
Üşenmez, sayılı bir kaç oyuncak arasından seçerdim. Hemen belli ederdi kendini. Yine üşenmez dönemeci çok olan merdivenlerden hoplaya hoplaya inerdik beraber.
O iki koca ceviz ağacının aşkının şahidiydik ikimiz. İkimizde sonbaharın getirdiği tüm yağmurlara eyvallah ederdik.
Yağmur değerdi üşümüş bedenime, onun bomboş yüreğine...
Sapsarıydı!... 

Sarı, makina örgüsü bir ceketim vardı. İmamın karısı örgü makinası alınca moda olmuştu şimdinin el örgüsünden daha desenli, daha renkli hırkaları.
Sarı ördek ve sarı ceketim!...
Çocukluk günlerimin en sarı anıları.
Sapsarı, saman sarısı saçları vardı arkadaşımın. Taramaya üşendiği saçlarını rüzgar tarardı yağmurla tavlayarak!
Mosmor ceketinin yarı tırtık cebindeydi her daim elleri, ellerinde tutardı hiç doğmayacak hayalleri!...
Renkli gözleri vardı sarı saçlarına eşlik eden. Sıradışı çillerle dolu tenindeydi tüm kederler.
Sanki, sanki...
Sanki her kederine bir ben zımbalamıştı hayat.
Ve her müzik dersinde bana göre rengi sarı olan bir türkü tuttururdu...
''evreşe yolları dar, daaaarrr!
Bana bakma benim yarim var''
Bu türküyü sarı radyomuzun çaldığını hatırlıyorum. Büyük ihtimal onun kulağınada radyodan çalınmıştı. Yabancı gelmeyen ve aslında Evreşe'nin neresi olduğunu bilmediğimiz topraklarda çocukluk adımlarımızın izi kalmıştı.
Belki süretini hiç tahmin bile edemediğimiz yarin hayalide... 

Sarı ördek biz büyüdükçe küçüldü, küçüldü, kayboldu. Sapsarı ceketimin modası hiç geçmeyen havası puslu bir sonbahar söküldü. Söküntü iplerden uzunca bir yol/ luk yapıldı sonunu hiç görmediğim, gitmediğim yollar aşkına...
Saman sarısı saçlarına tarak değdirmeyen kız! Sonu meçhul bir anıdan ibaret kaldı ve aklımda teninde ki benleriyle...
Ve, ne vakit evreşe yolları dar gelse bana anımsarım. Ve yanlış hatırlamıyorsam kızın adı Eşe'ydi sanırım.