Şarkıların günahı yok..

Yine kendime kaldığım bir gecenin öncesi. Karanlığın hükmünün başladığı anlardayım. Güneş kendini gizlesede son günlerde arada usul usul hissettiriyor o sarı sıcak halini.

Günlerden Perşembe, aylardan Ocak bugün.

Gidişinin ardından karalar bağlayarak tuttuğum yasın demlerindeyim. Her seçim bir kaybediştir demişti yazar. Ne de haklıymış meğer.

Sen gitmeyi seçip bir aşkın özetini bıraktığında avuçlarıma bende mağlubiyetimi yazmaya başladım parmak uçlarımla..

Karanlık gizlemeye çalışsada senden kalanları bir mucizeyi andırıyordu yine onun içinden gelen bir ışık gibi hayalin. Ne zaman ki hasret kokan duvarlarıma aksediyor hayalin başlıyor yüreğimdeki serçenin kıpırtısı. Çekip perdeleri kimselere göstermeme gayreti içinde buluyorum kendimi.

Bazen dikilip karşısına gidişinin acısını çıkartmak istercesine bağırmak çağırmak geliyor içimden. Yapamadım. Çekilip bir köşeye sicim gibi akan gözyaşıma yükleyip nefretimi süzdürdüm yanaklarımdan. Nefesimi kesti yutkunmalar, iç çekişler.

Şarkıda ' gözlerime çizdim seni, açmaya korkuyorum ' diyordu. Ben duvarıma çizmiştim. Oradan gidişinden korkuyordum.

Bir sigara paketinin ardına gizleyip alkollü imlamı, fonda inceden bir gitar sesi ile başlıyordu duvardaki dansın. Yazıyordum, yazdıkça dökülüyordu eteklerimdeki taşlar. Bazen deli dalgalar gibi yükseliyordu çığlıklarım bazen sus pus olup kalıyordum.

Gidişlerin çaresizliğe gebeymiş..

Yeni yeni anlıyorum. Ne zaman senli bir cümleye başlasam gelmiyor sonu, sözcüklerimi kaybediyorum. Uzun uzun susuşlar geliyor ardından. Belki şarkılar derman olur diyorum. Hangisine uzansam içinde sen varsın. Ya adın geçiyor ya da şehrinden bahsediyorlar.

Gidişinin ardından nasıl sıradanlaştıysa hayatım, mısralarımda artık öyle. Yazdıklarıma bakıyorum bazen ufak tefek farklar dışında neredeyse hepsi aynı. Bazen kelimelerim yer değiştiriyor, bazende öznelerim.

Hayaller yıkılalı çok oldu bu yürekte. Daha yeni anlıyorum imkansızı umduğumu.

Acım ilk gün ki gibi.

Şarkılarınsa gühanı yok.

Acıtan sensin içimi..

08/01/09