Seni çok sevdik ülkem...

Olanca içtenliğimizle seni sevdik ülkem.

Her ne kadar hak etmiş olduğun dinginliği sana yaşatamamış olsak bile...

Seni çok sevdik ülkem...

Ozanın haykırdığı gibi "akdenize bir kısrak başı gibi uzanan..." bu topraklarda tutunmaya çalışıyoruz bin küsür yıldır. Bin küsür yıldır içimize ekilen nefret tohumlarını sen erittin bağrında hem de bir " offf.."bile demeden... Bunu da biliyoruz...

Bu topraklarda "ermeni dikran, süryani tahsin, kürt hüseyin, zaza ibrahim, musevi sami, çerkez ekber, türkoğlu memed " bir arada yaşadık. Aynı yağmurlar tarlamızı suladı, aynı güneşte olgunlaştı başaklarımız, aynı topraklarda hasada durduk, aynı sevinçleri aynı üzüntüleri aynı ekmeği paylaştık, oğlan verdik kız aldık. Karıştık... Eşi menendi görülmemiş bir mozaikti Anadolu. Biz bu güzelliği yaşadık.

Ve seni çok sevdik ülkem...

Şimdi içten içe, gizliden gizliye görülen hesaplar altında bölünmeden yaşamaya çalışır olduk. Alt kimlik / Üst kimlik söylemlerinin muhatabı olduk. İnanılmaz ama hâlâ direniyoruz.

Çünkü seni çok seviyoruz ülkem..

Biliyor musun sevgili ülkem..?

Dışarda fırtına vardı. Az önce çiseleyen yağmur bir damlasını mavi ladinin üstüne özenle bırakmıştı. O fırtına oynatamadı yerinden o minicik su zerreciğini... Sımsıkı tutundu mavi ladinin genç iğnelerine su.. Düşmedi yerlere, mavi ladine karıştı harman oldu. Bizlerde öyle tutunduk ve harman olduk senin bereketli topraklarında ülkem...

Ve tutunmaya devam edeceğiz kabul edersen...