Şimdiki 1 Mayis

Sendika sendika'ydı..

Sendika başkanı sendika başkanı'ydı..

İşçi sınıfı işçi sınıfı gibi'ydi grev'se grev boykot'sa boykot eylemlerini inanarak gerçekleştiriyorlardı 80'den önce ve o yıllarda 1 mayıs'lar amacına uygun kutlanırdı. 

Bugün işçinin yanına gidip 'haklarını savunmak istiyorum' deseniz inanınız dövülürsünüz!

İşçi de sendika başkanları da biat kültürü şemsiyesi altında haline şükretmekle meşgul. O nedenle şimdiki 1 mayıs kutlamaları lay lay lom davul zurna halay.

Ne 80 öncesi ruhu var 1 mayıs'ların ne de atmosferi..

Sendikal hakların eski dönemlerdeki gibi işçi haklarına yönelik ortama dönüştürülmesi isteniyorsa ülkenin yapacağı şey kayıt dışı ekonomiyi kayıt altına almalıdır. Reel sektör kayıtlı ekonomiyi hayata geçirdiğinde sendika ve sendikal haklar sağlıklı çalışmaya başlar. Ancak o zaman emekçinin hakları dengede yürür diye düşünüyorum.

Türkiye ittifakı kayıt dışı ekonomiyi kayıt altına almakla başlar, Taksim alanını ve İstiklal caddesini polisiye tedbirlerle kapatarak değil.

Bugün oralardaydım. Tek kelimeyle yazık yazık!

Zaten eğlence niteliği taşıyan kutlamanın Taksim alanında yapılmasında ne sakınca olabilir kimse anlamış değil. Üstelik 2013-14 yıllarında gene aynı hükümet tarafından izin verilip kutlanıyordu.

Kutlama Taksim alanında yapılmaya izin verilseydi 'kutlamaya katılan kişiler alanda döşenmiş olan taşları veya alanda bulunan 3-5 saksı ağaçları mı yiyeceklerdi' demeden edemedim içimden alana baktığımda.

'Yazık yazık!' çünkü İstiklal caddesi'nde bulunan esnaf'ın bir günlük cirosu heba edilmiş oldu. Oysa esnaf büyüdükçe kazandıkça emekçi de kazanacak.

Ben Taksim alanındaki yasaklamanın bu yıl son olduğunu düşünüyorum. Cumhur hükümeti eğer bir yıl içinde bozulmaz ise hükümet başta 1 mayıs konusu olmak üzere çok şeylere taviz vermek zorunda kalacaktır çünkü 31 mart'tan sonra siyasetin ibresi değişmiştir.