Sonunda Bitti…

Uzun soluklu,bol hasretli bekleyişimiz bitmiş bulunuyor çok şükür. Geçer mi,aman çook özledim,ay çok zormuş derken derken müthiş bir sürprizle bekleyişimizin sonu geldi.Benim mucizem yine bir mucize yapıverdi ve askerlik bitti… Gitmezden önce yok kiloydu,yok boydu gitmeyim diye uzun soluklu uğraşlar vermişti ama senin herhangi bir hastalığın,sorunun yok boyun kilonda orantılı gitmelisin diye alıverdiler askere,git orada uğraş askerliği bitirmeye demişler.Bana da hiç böyle erken gelme ihtimali olabileceğini söylememişti,meğer orada uğraşmış… İlk bir ayda illallah eden kuzum yeniden kendini kurula aldırmış yok kilom tutmaz,yok boyum yetmez derken şansı yaver gitmiş,Allah yardımcısı olmuş,iyi komutana denk gelmiş ve gönderi vermişler mucizemi :) İyi güzel oldu tabiî ki ama yine öyle bir yüreğime indiriyordu ki…Beni ya heyecandan ya sevinçten küt diye öldürecek bir gün bu adam yaff… Akşam saatlerinde aradı beni(ki o saatte hiç fırsatı olup da aramazdı) ‘çabuk bizim evi aramalıymışsın annem seninle konuşacakmış’ diyor ama cepten değil evden ara diyor.Hem çok şaşırdım hem de annem niye beni direk aramadı da nişanlımla haber salarak aramamı istedi diye bir telaş bende sarıldım telefona…Ev telefonunu çevirdim annem çıkar umuduyla birde baktım nişanlımın sesi telefonun ucundaki.Acaba onumu aradım tekrar diye telefona bakıyorum,izne mi geldi,bir şey mi oldu heyecanı ve sevinçle tanıdık sese ‘sen kimsin be…’ bile demişim ve sonra ardı arkası kesilmeyen çığlıklarımla askerliğimizin bittiğini öğrendim. Nasıl sevindim anlatamam bütün gece sırıtmaktan uyuyamadım yani : ) Birkaç gün olmasına rağmen hala bile bittimi sahiden şaşkınlığındayım… Bitmesine bitti şükürde,şimdi ne olacak sorusu kurcalıyor aklımızı.Daha bir senemiz var bekleriz düşünürüz derken bu zaman kalkıverdi önümüzden.Biz bile olay şokunda ne yapacağımızı bilemezken,gerek sevinçle haberi paylaştığımız insanlar,gerek kırk kat yabancı haddine düşmeyen insanlar ‘ee hemen evlenirsiniz,evlilik ne zaman,ne iş yapacak,şimdi ne olacak…’ diye ardı arkası kesilmeyen sorular,saçma sapan yorumlarla da bir hayli karışık aklımı karmaşıklaştırıyorlar. Ben bu karışıklıkla nişanlımla konuşunca o zavallımda bana katlanmak durumunda kalıyor.’Halledeceğiz…duyma kimseyi…’diye teselli veriyor meleğim. Mutlaka bir yolu bulunacak halledeceğiz her şeyi ama işte insan takmadan duramıyor.Sevincimizi bile kursağımıza tıkıyorlar… Nişanlım hep ‘askerlik bitince yanıma gel hep ben geldim,hiç seni kendi çevremde gezdiremedim’ deyip duruyordu.Ben de bir bitsin geleceğim zaten demiştim ama bu kadar çabukta olacağını düşünmemiştim yahu : ) Çabuk ya da yavaş ne ise bitti işte askerliğimiz çok şükür ve şimdi sıra bende, gidip kuzumla her şeyden uzaklaşmak istiyorum.Bir kaç günde olsa doyasıya gezip sevdiğimi görmek istiyorum.Babamdan da vize aldığıma göre gidiş yakındır.Annemle düşeceğiz yola yakın zamanda. Sevdiğimin özlemi,ilk kez evlerine onun yanına gidecek olmanın heyecanıyla günlerde pek ağır geçmeye başladı.Bu birkaç günde hemen geçer inşallah.Koca askerlik gözümüzde büyüyüp biter mi bitmez mi diye düşünürken,o bile bir mucize oldu bitti çok şükür,bu bir kaç günde geçer o zaman herhalde yahu!