Sustum;

Sustum;
Sıranın bana geleceğini bile bile sustum. Haykırmak isterken sustum.
Suskunluğumda bir şeyler arandı, yorumlar yapıldı ama ben yine sustum.
Susmak erdem olduğu için değil aksine saygı duyduğum içindi. Kabullenmişlik veya susmanın ikrardan gelmesi de değildi.
Sadece sustum.
Yaşanmışlıklarıma saygıdan susmaya devam edecektim.

Konuştum;
Kafa, göz yarmaktan korkmadan konuştum. En son söylenmesi gerekeni en başta söyleyerek, lafı dolandırmadan konuştum. Kelimeleri süslemeden konuştum. Hani söylenecekleri söylediğinde sanki daha az acı vereceği düşünülür ya, işte onu yapmadım. Çirkine, direk çirkin dedim. Kaşı yamuk, ağzı bozuk, bakımsız demedim, doğrudan çirkin dedim.
Yaşamak birazda edebiyat yapabilmekmiş. Ağzı ne kadar çok laf yaparsa, o kadar haklı görünüyormuş kişi. Hani ürünü kötü olduğu halde allayıp, pullayıp en güzel reklamı yapıp satması gibi. Ben yapmadım bunu ve doğrudan ürün kötü dedim.
Sen misin ürüne kötü diyen. Bir recm edilmediğim kaldı. Bu sefer susmadım konuşmaya devam ettim. Çirkinleşti sözler. Çirkinleşti duygular.
Susayım mı, konuşayım mı bilemedim.

Bilemedim;
Özeleştirinin bir değeri kalmadığını bilemedim. Kafalarda ki sansürü bilemedim.
Bizlere biçilmiş kıyafetlerden sıyrılamamanın ne demek olduğunu bilemedim.
Biçilen rolleri ısrarla sürdürmenin anlamsızlığını bilemedim. Hâlbuki o kadar büyük geliyordu ki bu rol, ama yinede sürdürülmesinin anlamını bilemedim. Daha dün tu kaka denilen şeylerin, hemen bu gün erdem sayılabileceğini bilemedim. Kişilerin önemli oldukları bir dünyadan biz olmamayı öğrendiğim halde, aksine direnilmeyi bilemedim ve anlayamadım.

Anlayamadım;
Öğretilerin yozlaştırılmasını ve bundan övünç duyulmasını anlayamadım.
Bireylerin bozuk para gibi harcanmasını anlayamadım.
Sadece kendine önem verip diğerlerini yok saymayı ise hala anlayabilmiş değilim. Hâlbuki birlik olmanın gücüne inanmıştık ve bunu da defalarca görmüştük. Bunun ayaklar altına alınmasını anlayamadım. Şimdi herkes bir yerlerde kendi başına özgür bireyler olduğunu sandı ama bir hiçbir şey olamadı. Ve o sihirli gücü yitirdiğimizi hala görememenizi, anlayamadım. Bu gün bir yerlerde hala önder gibi dolaşmanızı ise hiç anlayamadım. Bu değerlere verdiğiniz kayıplardan dolayı sizleri protesto ediyorum.

Protesto edip susmuyorum;
Evet, başım her daim yukarıda ve dimdik duruyorum karşınızda.
Gözlerinizin içine mağrur bakıyorum.
Ben dün ne dediysem bu gün yine ayni değerleri savunuyorum hem de kimseyi recm etmeden.
Mangalda kül bırakmayan sözler söylemiyorum. Mangalı tutuşturacak ateşi oluşturuyorum. Varsın konuşup yazmaya devam etsinler, ben o güne kadar sizleri protesto edip susmuyorum.
Ve;
Protesto edip susmuyorum….