Tasarruf Devletten Başlar

Tasarruf dendiğinde hepimizin aklına kaynakların israf etmeden dikkatlice kullanılması gelir. Ailede ve toplumda sahip olduğumuz gelirlerimiz ve kaynaklarımız azaldığında en çok duyduğumuz söz tasarruf sözüdür. Ailenin büyükleri öncelikle bu uyarı ile birlikte tüketim alışkanlıklarını bir tarafa bırakarak kendilerine çeki düzen verirler. Daha az para harcamanın, daha az ve ekonomik tüketim yapmanın yolunu ararlar.

Büyükler çocuklarına ve çevrelerine örnek olmaya çalışırlar. Belkide zor zamanlarda çocukları aç yatmasın diye kendileri aç yatarlar. Soğuk odalarda ve bir göz odalarda aile yaşamlarını kurtarmaya çalışırlar. Yarının pembe hikayeleri ile çocuklarına ümit vermeye ve mücadele azmini güçlendirmeye çaba gösterirler. Yoksulluktan bir başarı hikayesi çıkarmalarını teşvik ederler. En büyük fedakarlıkları ana ve babalar yaparlar.

Tarihe bir göz attığınızda bırakın çok eskilere gitmeyi yakın tarihlerimizde bile birçok acıklı yoksulluk hikayesini görürsünüz. Bugün bile bu hikayelerin devam ettiğine sahit olursunuz. Şehirlerdeki pazarların kapanışında ve çöp konteynerleri civarında insanların mücadelesini görürsünüz. Bu hikayeler ve gördükleriniz yüreğinizi dağlar, ağlamamak için kendinizi tutarsınız. Ama onlarınki yarına güçlü bir duruş için mücadelenin bir resmidir. Yokluktan varlığa giden yolda anaların ve babaların ailece yol hikayesidir. 

Aslında ailece bu mücadeleden çıkan insanlar için tasarruf büyükten küçüge uzanan dayanışmanın adıdır. Küçük büyükten ne öğrenmişse oda geleceğe taşır. Günümüzde birçok başarılı insanın yaşam hikayesinde bu izlere rastlarsınız.  Yoksulluk günleri acıklı bir hikaye değil başarıya giden yolda bir ders notu olarak size anlatılır. O hikayeleri biraz hüzün içinde hayranlıkla dinlersiniz. Zor günleri yaşayan o insanların büyüklerden aldıkları ders ve yaşanmışlıklarla nelere ulaştıklarını gözlemlersiniz. 

Bir toplumda devlet insanları için hem ana hemde babadır. Devleti yönetenlerin vicdanı ve toplumsal sorumlulukları içinde halka örnek olmaları ve yol göstermeleri beklenir. Bir politikayı geliştirirken ve uygulamaya koyarken bu bilinç içinde davranmaları şarttır. Günümüzdeki güçlü ve itibarlı devletler halkı refah içinde yaşayan devletlerdir. Yöneticilerinin en mütevazi şekilde hizmet ettikleri ve zor günlerde örnek davranışlar sergiledikleri ülkelerdir.  

Eğer bir ülkede herkesten tasarruf yapılması bekleniyorsa tasarruf önce devletten başlanmalıdır. Her geçen gün iletişim gücünün ve etkisinin arttığı dünyamızda halkın yöneticilerini dikkatle izlediğini bilinmelidir. Her yönetici halka örnek olmalı, tasarrufa önce kendinden başlamalı ve fedakarlık yapmalıdır. Zor günlerde ülkede tasarruf bilincinin gelişmesi için önce yöneticiler toplumsal dayanışmaya güç vermelidir.