Uyumadan Evvel

Yarın hergünkü gibi işe gidecek olmanın verdiği huzurla, yatağıma uzanmış bulunmaktayım. Yarın ne yaşayacağımı bilmeden yine aldım elime klavyemi, düşüncelerimi koydum yanıma, sarıldılar bana yazmam için fikir veriyorlar.

Ama nafile, güzel geçen günün ardından kan emici insanlarla uğraşmak ölüm, bence teknoloji kanımızı emiyor gençler. Ne yapıp edip geçmişe dönmeliyiz.

Yarın yine uyanacağım, duşumu alıp, ayna karşısında bunu mu giysem şunu mu diyeceğim, hep klasik şeyler, sonra servise bineceğim uyuyup tekrar uyanıp, işe başlayacağım. Bir kere de helikopterle alsalar beni evden? Yürümesem hiç mesela, ya da motor tahsis etseler, ne olurdu sanki. 

Perşembe bitince cuma yine haftasonu gezmece koşuşturmaca derken yine pazartesi sendromu ile geçen pazar günü daha. Pazar gününü tatil saymaları bence hata, o günü pas geçmeleri gerekir, cumartesi gecesinden yatağa girince insan yarın olmasın tereddütü ile kollarını kapatıyor pazar saatlerine. 

Bir kitap aldı arkadaşım, hala masamda duruyor, kırmızı saçlı kadın. Kitap alan arkadaşları hiç anlayamadım, benm kültürlü olduğumu düşünmeleri hoş tabi ama değilim pek, parti mi kitap okuma saatimi deseler parti derim. Ama söz arkdaşım en yakın zaman olan bir çarşamba günü açıp okuyacağım o kitabı. 

Biz kadınlar ne dengesiz yaratıklarız, şimdi de saçım koyu renk olsun istiyorum, saç tellerim bir gün diyecek ki 'ehh yeter be boyarsan dökülürüz '. Bazen sıkılgan ve tembel olan ben, bazen bakım düşkünü, ilgil oluyorum, oysa ki bırak akışına, sen zaten güzelsin. Ehh, tamam kabul insana bekar olunca kendine iltifat etmeye alışıyor bir süre sonra, ne yaparsın.

Siz yatmadan evvel neler yapıyorsunuz, ben telden olmadık soruların cevaplarını araştırıyorum googleden, hatta bu ara en çok araştırılan konu ceset saklama ile alakalı. İlginç tabi. Sonra biraz daha dönüp duruyorum, hayaller kuruyorum tavana bakarak, ne giysem faslı, aman en iyisi uyuyayım modu, olmadı biraz daha döneyim modu, kalkıp su içeyim faslı sonra uyku kollarına kendini bırakma ve ama saat tabi 2 olmuştur bu sırada.

Eskiden az olan bu durumlar son zamanlarda arttı, kaygı ile alakalı diyorlar psikologlar, gelecek kaygısı ve beklentiler gibi. Bence çok yorulmuyoruz, bir spora gitsek yorulsak falan bence mışıl mışıl uyuruz, bir de tabi işyerinde oturmaya mahkum edildiğimz masalar, gözlerin takip ettiği o ekranlar.

Gözlerim yoruldu, benden bu gece bu kadar.