Ya tuz kokarsa!...

Meşhur atasözümüzü bir kere daha hatırlayalım: "Et kokmasın diye tuzlanır; ama ya tuz kokarsa!..."

Türkiye Anayasası, Türkiye Cumhuriyetini, "demokratik, laik, sosyal bir hukuk devleti" olarak tanımlar.

Yani işin temelinde "hukuk" vardır. Diğer ögeler hukuk temeli üzerine bina edilmiştir. Çünkü, hukuk olmadan bunların hiç biri olmaz; ne demokrasi, ne laiklik ve ne de sosyal devlet.

Hukuk öyle bir temeldir ki, devletin ideolojisinden, tarihinden ve siyasetinden bağımsızdır; bağımsız olmalıdır!..

Eğer ülkenin hukuk sistemi ve bunun uygulayıcısı durumundaki hukukçular, kendilerini devletin ideolojisi ile bağlamışlarsa, orada hukuk bitmiştir.

Artık "hukuk devleti" değil, "devlet hukuku" meri olmuştur.. Devlet hukuku, yani çoğu zaman ideolojinin giydirdiği "deli gömleği"; Hitler hukuku, Stalin hukuku.. gibi!...

İdeolojik düşünen hukukçu, siyasi davranır. Hukukçusu siyasi davranan bir ülkede "adalet" tecelli etmez. Adaletin tecelli etmediği yerde "mülk" çöker.

Son bir kaç günün gelişmeleri Türkiyedeki "hukuk anlayışı" açısından yeni bir vehamet ortaya koymuştur. Bu defa, siyasi anlamda çekişen siyasi partiler değil, hukuk kurumlarıdır. Hatta, aynı hukuk kurumunun içindeki farklı kişiler, siyasi çekişmeye girişmiştir.

Bu ülke gerçek bir "hukuk devleti" midir; hiç olmuş mudur?..

Hukuk'un en "kralını" bulur getirir, yazarsınız; ama bunları hayata geçirecek olan "hukukçu" larınızdır.

Bunca "darbe" yapılan ve darbecileri "hukukçular" tarafından alkışlanan bir ülke gerçek bir hukuk devleti olabilir mi?...

Devlet adına binlerce hukuk dışı suç işlenirken, "hukukçuları" yıllardır bunları seyreden bir ülke ne kadar hukuk devletidir?...

Demek ki, bu ülkenin temel sorunu "hukuk" tan çok "hukukçu" dur.

Tuzumuz kokmuş da haberimiz mi yok, yoksa?...