Yakın bir gelecekte, sevişmemize gerek kalmayacak!

 Yakın bir gelecekte, sevişmemize gerek kalmayacak! Merak edenlere, işte nedenleri:

İnsanlığından, duygularından giderek uzaklaşan Ademoğlu; öyle bir hızla kendi varlığına yabancılaşıyor ki, eğer neslinin kendi kendine devamını sağlayacak bir formül bulabilirse!; sevişmeye bile gerek duymayacak! Bundan emin olabilirsin.

Giderek yalnızlaşıyoruz. Yalnızlık bencilleştiriyor bizi. Kör bir rekabet duygusu, öldürücü, yok edici bir cinsel aynılaşma, sadece kendisi için yaşamak isteyenlerin katlana katlana büyümesi; tensel birleşme isteğini, varoluşsal şehvet ihtiyacını, insan biyolojisinin vazgeçilmez unsuru libidomuzu ( cinsel isteklilik düzeyimizi ) neredeyse bir daha yükselemeyecek biçimde düşürüyor.

Hani, çok değil, birkaç kuşak sonra, sevişme isteği insanın, tümden kaybolursa eğer yeryüzünden; sakın haa kimseler şaşırmasın.

 Evlilik oranı dünyanın her yerinde düzenli olarak azalırken; bekar ve yalnız insan sayısı çığ gibi büyüyor. Eşsiz yaşamın bunca çoğalması, düzenli seks yapabilme, sağlıklı, mutlu, doyumlu sevişebilme ihtimalini de olumsuz etkiliyor tabii. Başkalarından kaçan, kendinden başkasına tahammülü olmayanların yüz milyonlarla ifade edildiği bir dünyada, elbette insanlar daha az ve isteksiz sevişir. Aksini iddia edebilmek, yersiz bir iyimserlikten öteye gidemez.

Sanal çiftleşme teknikleri, her yeni günde yeniden geliştirirken kendini!... Birbirlerinin yüzünü görmemiş, elini tutmamış, saçlarını okşamamış, tenine dokunmamış insanlar; internet üzerinden tanışıp, flörtleşip, ayrılıyorsa sanki gerçek bir ilişki yaşamış gibi!... Bilgisayar ekranı, birleşme ve ayrılma havuzuna dönüşmüşse!... Gerçek hayatta bir tek arkadaşı olmayanların, yüzlerce sanal dostla avutup, kendini kandırdığı dünyada... Tabii ki, insanlar giderek daha az sevişir.

Ekmek kavgası can derdine dönüşürken... Birilerinin hayatta kalması, rahat etmesi için onlardan kat kat fazla olanlar açlık ve sefalete terkedilebiliyorsa... Zenginler fakirlerden gittikçe daha çok çekinirken; fakirler varlıklı kesimlerden nefret eder hale gelmişse... Böyle bir dünyada, insanlar daha az sevişmesin de ne yapsın! Hadi bakalım, benim yerime sen söyle cevabı...

Aşk, büyülü bir hayale dönüşürken; sevda, eskimiş yalanlarla kandırıkçı ilizyonların arasında bir yerlerde anlamsız değer bunalımlarında kaybedebiliyorsa kendini... Kardeşin kardeşi, babanın evladı tanımadığı bir düzende; insanın sevişecek hali mi kalır; ey insafsız kardeş! Sendeki bu iyimserliği, emin ol anlamadım.

Sence böyle bir dünya için " Yakın bir gelecekte, sevişmemize gerek kalmayacak! " demem çok mu iddialı oldu? Bence hiç de değil...

Not: Yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.