Yaşamak, siyaset yapmaktır aslında.

Yaşamak, siyaset yapmaktır aslında. Yaşam siyaseti doğru olan insan, büyür ve güçlenir bir başına. Yaşam siyaseti yanlış olanaysa, bütün kapılar kapanır, hem de bir daha hiç açılmamak üzere.

Siyaset, en dar tanımıyla, ülke yönetimi hakkında yollar bulmak, yöntemler geliştirmekse, yaşamak da aynen siyaset gibi,kendi hayat suyunu kendi yolunda akıtabilmektir. Kendi yaşam düzenini, kendi yaşam tercihini başkalarına da kabul ettirebilmektir bir bakıma; yaşamak. Yaşamak, insanın kendini yönetebilme becerisini belgelemesidir; her anıyla, sevaplarıyla ve de günahlarıyla...

Güne başlarken kapıda karşılaştığımız komşumuza gülümseyerek " Günaydın! " deyişimiz de, çalıştığımız işyerinde, devam ettiğimiz bir kursta ya da okulda " söz dinleyen " ya da " isyan eden " oluşumuz da kendi " kişisel hayat siyaseti " mizin bir parçasıdır aslında.

Sorumlu davranan, sosyal rolünün hakkını veren bir baba " iyi baba " olmayı, tüm sorumluluklarını kendisinden başkalarına yükleyense, " bencil ve sadece kendini seven " olmayı tercih etmiştir; kendi yaşam siyasetinde.

Yaşamdaki " başarı yarışı " da siyasette sürüp giden "güç yarışı" da neredeyse aynı yere getirir insanı;  ama eninde ama sonunda. 

Ortalama bir yaşam yolunu seçen insan, seçimden seçime sandığa giden vatandaşın siyasetle ilgilendiği kadar ilgilenebilir kendi yaşamıyla...

Yaşamda da, siyasette de başarıya sahip çıkmak için herkes yarışır. Başarısızlıksa, daima hem öksüz, hem de yetimdir.

Ahlak, din, töre, kanun, düzen, özgürlük gibi hem bireysel hem toplumsal yaşamımızın olmazsa olmaz kavramları karşısında takındığımız tavırlar, sergilediğimiz bilinçaltı ve bilinçüstü davranışlar, kendi kişisel yaşam siyasetimizi belirler.

Yaşamının sonuna gelen bir insan, gerekli görür de, kendi yaşam performansnı ölçmek isterse, bakması gereken bir tek yer, ölçmesi gereken bir tek çizelge bırakmıştır gerisinde:

Eğrisiyle doğrusuyla izlediği hayat siyaseti. Ve o siyasetin yaşamına bıraktığı izdüşümleri... Bazen sevinç çığlıkları, bazen de tarifsiz kederleri ve hüzünlü gözyaşları... 

Dileğim, herkesin izlediği yaşam yolunun, tercih ettiği hayat siyasetinin içinde olabilecek en az sayıda " keşke"leri barındırmasıdır.

Not: Yazıda kullanılan görsel www.sükransenyurt.blogspot.com adresinden alınmıştır.